امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 417

1. مرا باز از طریق ساقی خود یاد می آید

2. غم دیرینه بازم در دل ناشاد می آید

3. از این سو می رسد هجرش کشیده تیغ در کشتن

4. وزان سو سوبختم از بهر مبارکباد می آید

5. بسوز، ای عاشق خسته که آن بی مهر می آید

6. بنال، ای بلبل مسکین که آن صیاد می آید

7. فرو خوردن نمی آرم فغان زار خود پیشش

8. که سگ چون دزد را دریافت در فریاد می آید

9. برو، ای خواب، یار من نه ای، زیرا که من امشب

10. سر زلف پریشان کسی ام یاد می آید

11. ز بیش می کشد بادم، رواقم باش گو،باری

12. من این روزن نمی خواهم که این سو باد می آید

13. فراموشم نمی گردد سر زلف چو شمشادش

14. که بوی غایب خویشم ازان شمشاد می آید

15. خرابم کرده بود و رفته بود او، ای مسلمانان

16. که باز آن یار بدخویم بر آن بنیاد می آید

17. چنانت دوست می دارم که غیرت می برد جانم

18. ز تو بر دیگری گر خود همه بیداد می آید

19. جگر سوز است مشنو، جان من، افسانه خسرو

20. کز او بوی دل شوریده فرهاد می آید


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* به امیدی که چون باد بهار از در درون آیی
* چو گل در دست خود داریم نقد زندگانی را
شعر کامل
صائب تبریزی
* در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
* بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم
شعر کامل
سعدی
* زان می عشق کز او پخته شود هر خامی
* گر چه ماه رمضان است بیاور جامی
شعر کامل
حافظ