لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطاربیان الارشاد
شمارهٔ 1-بسم الله الرحمن الرحیم : پناه من بحیّی کو نمیرد
شمارهٔ 2-در نعت حضرت سید المرسلین(ص) : درود از حضرتش بر جان آن کس
شمارهٔ 3-آغاز سخن : تمامت طول و عرض آفرینش
شمارهٔ 4-در توحید فرماید : امانت کلمهٔ توحید میدان
شمارهٔ 5-در شرح دل فرماید : بجدّ و سعی خود آن را طلب کن
شمارهٔ 6-دربیان و شرح عقل فرماید : خرد شد کاشف سرّ الهی
شمارهٔ 7-در شرح عشق فرماید : عجب مرغیست مرغ عشق جانا
شمارهٔ 8-در شرح نفس فرماید : نباید بود ازو غافل زمانی
شمارهٔ 9-نباید بود ازو غافل زمانی : بدان ای دل اگر هستی تو عاقل
شمارهٔ 10-در بیان ایمان و اسلام : از ایمانست اصل جمله ای یار
شمارهٔ 11-در بیان و شرف علم فرماید : شرف از علم حاصل کن تو جانا
شمارهٔ 12-در بیان مرد دین و شرح پیر فرماید : چو دولت همنشین مرد باشد
شمارهٔ 13-در بیان نمایش و روش و کشش : کسی کو صاحب این درد باشد
شمارهٔ 14-درونش از دو عالم فرد باشد : لباس زاهدان و رنگ پوشان
شمارهٔ 15-در بیان خرقه ارادت فرماید : نخستین قسم را گویند ارادت
شمارهٔ 16-در بیان ریاضت فرماید : یکی دلقی و دو نان و سجاده
شمارهٔ 17-در بیان رعایت ادب فرماید : اساس راه دین را بر ادب دان
شمارهٔ 18-در بیان نصیحت و نگاهداشت صحبت : ز عهد خویش داد خویش بستان
شمارهٔ 19-در تحقیق صحبت فرماید : بپای عشق باید رفتن این راه
شمارهٔ 20-در تحقیق مقامات اهل سلوک : مراد رهروان در فعل و طاعات
شمارهٔ 21-در بیان اقسام اهل ایمان : نخستین عام وانگه خاص باشد
شمارهٔ 22-در بیان نیستی و «موتواقبل ان تموتوا» : چو در بند خودی افتاد بنده
شمارهٔ 23-در تحقیق و بیان ارواح خاص الخاص : در آن شب خواجهٔ ما شد بمعراج
شمارهٔ 24-در توحید و در بیان آنکه باب توبه نبندد که موجب ختم ولایت نباشد : خداوند جهان دانای اکبر
شمارهٔ 25-در بیان قوتهای معنی : کند تقریر اهل این معانی
شمارهٔ 26-در بیان مواظبت بریاضت و چهار اربعین و کیفیت آن : مربّی باید ای جان اندر این راه
شمارهٔ 27-در دستور اربعین اول فرماید : چو کردی اربعین اول آغاز
شمارهٔ 28-در بیان اربعین ثانی : پس آنگه ساز و ترتیب سفر کن
شمارهٔ 29-در اربعین ثالث فرماید : سیم را چونکه خواهی کرد آغاز
شمارهٔ 30-در بیان دستور اربعین رابع : چو کردی اربعین دیگر آغاز

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
* آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود
شعر کامل
حافظ
* دنیی آن قدر ندارد که برو رشک برند
* یا وجود و عدمش را غم بیهوده خورند
شعر کامل
سعدی
* چنان برخاستم از جا مشوش
* که برخیزد سپند از روی آتش
شعر کامل
محتشم کاشانی