لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قاآنی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 1 : از کشت عمل بس است یک خوشه مرا
رباعی شمارهٔ 2 : دوشینه فتادم به رهش مست و خراب
رباعی شمارهٔ 3 : این دل که به شهر عشق سرگشتهٔ تست
رباعی شمارهٔ 4 : تا قبلهٔ ابروی تو ای یار کج است
رباعی شمارهٔ 5 : ابروی کجت که دل برو مشتاقست
رباعی شمارهٔ 6 : آراسته جنتی که این روی منست
رباعی شمارهٔ 7 : آمد مه شوال و مه روزه گذشت
رباعی شمارهٔ 8 : تا دل به برم هوای دلبر دارد
رباعی شمارهٔ 9 : گر چرخ جفا کرد چه می‌باید کرد
رباعی شمارهٔ 10 : زلفین سیه که بر بناگوش تواند
رباعی شمارهٔ 11 : در میکده مست از می نابم کردند
رباعی شمارهٔ 12 : یک عمر شهان تربیت جیش کنند
رباعی شمارهٔ 13 : آشفته سخن چو زلف جانان خوشتر
رباعی شمارهٔ 14 : آن نرگس مست فتنه‌انگیز نگر
رباعی شمارهٔ 15 : بر روز ستاره تا کی افشانی بس
رباعی شمارهٔ 16 : تا یار مرا ربوده از هستی خویش
رباعی شمارهٔ 17 : گفتم به زن نظام کای لولی شنگ
رباعی شمارهٔ 18 : با آنکه هنوز از می دوشین مستم
رباعی شمارهٔ 19 : تا دل به هوای وصل جانان دادم
رباعی شمارهٔ 20 : صدرا دیشب به باغ نواب شدم
رباعی شمارهٔ 21 : گاهی هوس‌ بادهٔ رنگین دارم
رباعی شمارهٔ 22 : بگذار که خویش را به خواری بکشم
رباعی شمارهٔ 23 : تا دست ارادت به تو دادست دلم
رباعی شمارهٔ 24 : بگذارکه تا می خورم و مست شوم
رباعی شمارهٔ 25 : تاکی غم زید و گه غم عمرو خوریم
رباعی شمارهٔ 26 : شوخی که بیاض گردن روشن او
رباعی شمارهٔ 27 : تو مردمک چشم من مهجوری
رباعی شمارهٔ 28 : نه باده نه جام باده ماند باقی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ذوق پاکان زخم و مستی نیست
* جاه نیکان به کبر و هستی نیست
شعر کامل
اوحدی
* گل سوری که عروس چمنش می‌خوانند
* گو بده باده درین حجله که سورست اینجا
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* گرت ز دست برآید، چو نخل باش کریم
* ورت ز دست نیاید، چو سرو باش آزاد
شعر کامل
سعدی