لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 1 : آنی تو که نیست در دعای تو ریا
رباعی شمارهٔ 2 : گر دل نشود ز درد جانکاه جدا
رباعی شمارهٔ 3 : یا رب که فسانه مختصر کن ما را
رباعی شمارهٔ 4 : خواهی که کنی قبله سر کویت را
رباعی شمارهٔ 5 : افسرده مکن چو تیره‌روزان خود را
رباعی شمارهٔ 6 : بیهوده مشو برق گیاه فقرا
رباعی شمارهٔ 7 : گر یافته‌ای حقیقت عالم را
رباعی شمارهٔ 8 : چون منصب عاشقی فلک داد مرا
رباعی شمارهٔ 9 : از بی‌هنری‌ست اینقدر داد مرا
رباعی شمارهٔ 10 : گردون که به دیده خار افکند مرا
رباعی شمارهٔ 11 : آن گل که ز نکهتش بشد هوش مرا
رباعی شمارهٔ 12 : طبعی که بود حریص مر عصیان را
رباعی شمارهٔ 13 : هرچند خرد جلوه دهد سامان را
رباعی شمارهٔ 14 : عالم که اله آفریده‌ست آن را
رباعی شمارهٔ 15 : از بدنامی چه باک بدنامان را؟
رباعی شمارهٔ 16 : باید به مدارا طلبید آن مه را
رباعی شمارهٔ 17 : کی قدر شود بلند هر کوته را؟
رباعی شمارهٔ 18 : با فقر چه قدر، دنیی و عقبی را؟
رباعی شمارهٔ 19 : بردیم به چرخ آه شررناکی را
رباعی شمارهٔ 20 : بگذار چو آه، آسمان‌پویی را
رباعی شمارهٔ 21 : در حضرت دوست انس جان را چه بقا
رباعی شمارهٔ 22 : هرگز نکشد مد طمع، خامه ما
رباعی شمارهٔ 23 : عاقل ز سراب، در گمان دریا
رباعی شمارهٔ 24 : عالِم که به جاهلش سوال است و جواب
رباعی شمارهٔ 25 : زین گونه که رشک داردم در تب و تاب
رباعی شمارهٔ 26 : بی پیر، مرید کی شود مست و خراب؟
رباعی شمارهٔ 27 : عاشق باشد ز شور خود مست و خراب
رباعی شمارهٔ 28 : چندین به خرابی فلک چیست شتاب؟
رباعی شمارهٔ 29 : گیرم که ز اصل خود کند فرع، حجاب
رباعی شمارهٔ 30 : واعظ که خبر ندارد از جان خراب

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اندک اندک جمع مستان می‌رسند
* اندک اندک می پرستان می‌رسند
شعر کامل
مولوی
* مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
* یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو
شعر کامل
حافظ
* سپاه شب تیره بر دشت و راغ
* یکی فرش گسترده از پرزاغ
شعر کامل
فردوسی