حافظ_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 289

1. مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش

2. لیکنش مهر و وفا نیست خدایا بدهش

3. دلبرم شاهد و طفل است و به بازی روزی

4. بکشد زارم و در شرع نباشد گنهش

5. من همان به که از او نیک نگه دارم دل

6. که بد و نیک ندیده‌ست و ندارد نگهش

7. بوی شیر از لب همچون شکرش می‌آید

8. گر چه خون می‌چکد از شیوه چشم سیهش

9. چارده ساله بتی چابک شیرین دارم

10. که به جان حلقه به گوش است مه چاردهش

11. از پی آن گل نورسته دل ما یا رب

12. خود کجا شد که ندیدیم در این چند گهش

13. یار دلدار من ار قلب بدین سان شکند

14. ببرد زود به جانداری خود پادشهش

15. جان به شکرانه کنم صرف گر آن دانه در

16. صدف سینه حافظ بود آرامگهش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* چه با رنج باشی چه با تاج و تخت
* ببایدت بستن به فرجام رخت
شعر کامل
فردوسی
* جهان چون عروسی رسیده جوان
* پر از چشمه و باغ و آب روان
شعر کامل
فردوسی
* به بوی سیب قناعت کنم ز باغ جهان
* لباس خویش چو به از غبار خویش کنم
شعر کامل
صائب تبریزی