حافظ_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 37

1. بیا که قصر امل سخت سست بنیادست

2. بیار باده که بنیاد عمر بر بادست

3. غلام همت آنم که زیر چرخ کبود

4. ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست

5. چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب

6. سروش عالم غیبم چه مژده‌ها دادست

7. که ای بلندنظر شاهباز سدره نشین

8. نشیمن تو نه این کنج محنت آبادست

9. تو را ز کنگره عرش می‌زنند صفیر

10. ندانمت که در این دامگه چه افتادست

11. نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر

12. که این حدیث ز پیر طریقتم یادست

13. غم جهان مخور و پند من مبر از یاد

14. که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست

15. رضا به داده بده وز جبین گره بگشای

16. که بر من و تو در اختیار نگشادست

17. مجو درستی عهد از جهان سست نهاد

18. که این عجوز عروس هزاردامادست

19. نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل

20. بنال بلبل بی دل که جای فریادست

21. حسد چه می‌بری ای سست نظم بر حافظ

22. قبول خاطر و لطف سخن خدادادست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* رنگ عاشق چو زعفران باشد
* هرکه عاشق بود چنان باشد
شعر کامل
انوری
* هرزه گو را خامش از تقریر کردن مشکل است
* شعله را از ژاژخایی سیر کردن مشکل است
شعر کامل
صائب تبریزی
* این چه دامی است که از سنبل مشکین داری
* که به هر حلقهٔ آن صد دل مسکین داری
شعر کامل
فروغی بسطامی