حزین لاهیجی_دیوانرباعی ها (فهرست)

رباعی شمارۀ 142

1. ابنای زمان دُرد و صفا را ندهند

2. هرگز پر کاه کهربا را ندهند

3. این قوم، ولينعمت امثال خودند

4. تا سگ بود، استخوان هما را ندهند


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* چون سرو گذشتم ز ثمر تا شوم آزاد
* صد سلسله از برگ نهادند به پایم
شعر کامل
صائب تبریزی
* آسیای فلک از آب مروت خالی است
* تا دلت چاک چو گندم نشود نان مطلب
شعر کامل
صائب تبریزی
* در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
* من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود
شعر کامل
سعدی