لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 262

1. این زمینی است که سرمنزل جانان بودست

2. مطرح نور رخ آن مه تابان بودست

3. این زمینی است که هر شیب و فرازی که دروست

4. جای آمد شد آن سرو خرامان بودست

5. این زمینی است که هرجا خس و خاری بینی

6. پیش از این رسته به جایش گل و ریحان بودست

7. دامن نازکشان رفته به هر جانب ازو

8. آنکه صد دست تمنّاش به دامان بودست

9. می دهد خاک رهش خاصیت آن آبم

10. که نصیب خضر از چشمۀ حیوان بودست

11. باید افشاند ز هر نوک مژه خون جگر

12. هر کجا لعل لب او شکرافشان بودست

13. جان جامی به حقیقت ز همین باد و هواست

14. گر به صورت گِلش از خاک خراسان بودست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از دل خونشده ماست نگارین پایش
* چون ازان زلف برون شانه شمشاد آید؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* ژاله از روی لاله دور مکن
* تا نسوزد ز شعله بستان را
شعر کامل
عراقی
* ز تور اندر آمد نخستین ستم
* که شاهی چو ایرج شد از تخت کم
شعر کامل
فردوسی