خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 163

1. نظری کن اگرت خاطر درویشانست

2. که جمال تو ز حسن نظر ایشانست

3. روی ازین بندهٔ بیچارهٔ درویش متاب

4. زانکه سلطان جهان بندهٔ درویشانست

5. پند خویشان نکنم گوش که بی خویشتنم

6. آشنایان غمت را چه غم از خویشانست

7. بده آن بادهٔ نوشین که ندارم سرخویش

8. کانکه از خویش کند بیخبرم خویش آنست

9. حاصل از عمر بجز وصل نکورویان نیست

10. لیکن اندیشه ز تشویش بد اندیشانست

11. نکنم ترکش اگر زانکه به تیرم بزند

12. خنک آن صید که قربان جفا کیشانست

13. مرهمی بردل خواجو که نهد زانکه طبیب

14. فارغ از درد دل خستهٔ دل ریشانست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* از سرشک و از تپانچه چهرهٔ من شد چُنا‌نک
* گر ببیند باز نشناسد ز نیلوفر مرا
شعر کامل
امیر معزی
* من چه دارم درنظر تا دل به آن خرم کنم؟
* پسته از یاد شکر در پوست خندان می شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* عالم دیگر به دست آور که در زیر فلک
* گر هزاران سال می مانی همین روز و شب است
شعر کامل
صائب تبریزی