لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 251

1. چون طره عنبر شکنش در شکن افتد

2. از سنبل تر سلسله برنسترن افتد

3. دانی که عرق بر رخ خوبش بچه ماند

4. چون ژاله که بر برگ گل یاسمن افتد

5. کام دل شوریده ز لعل تو برآرم

6. گر چین سر زلف تو در دست من افتد

7. چون وقت سحر گل بشکر خنده درآید

8. از بلبل شوریده فغان در چمن افتد

9. طوطی که شکر می‌شکند در شکرستان

10. نادر فتد ار همچو تو شیرین سخن افتد

11. لعل لب در پوش تو چون در سخن آید

12. خون در جگر ریش عقیق یمن افتد

13. هر کو چو من از عشق تو بی خویشتن افتاد

14. در دام غم از درد دل خویشتن افتد

15. خواجو چو برد سوز غم هجر تو در خاک

16. آتش ز دل سوخته‌اش در کفن افتد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هوای گلشن فردوس بی غبار بود
* چگونه سیب زنخدان او غبار گرفت؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* نفس سوخته لاله خطی آورده است
* از دل خاک، که آرام در آنجا هم نیست
شعر کامل
صائب تبریزی
* پیوسته است سلسله موجها به هم
* خود را شکسته هر که دل ما شکسته است
شعر کامل
صائب تبریزی