لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خیام_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 61 : از رنج کشیدن آدمی حر گردد
رباعی شمارهٔ 62 : افسوس که سرمایه ز کف بیرون شد
رباعی شمارهٔ 63 : افسوس که نامه جوانی طی شد
رباعی شمارهٔ 64 : ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
رباعی شمارهٔ 65 : این عقل که در ره سعادت پوید
رباعی شمارهٔ 66 : این قافله عمر عجب میگذرد
رباعی شمارهٔ 67 : بر پشت من از زمانه تو میاید
رباعی شمارهٔ 68 : بر چرخ فلک هیچ کسی چیر نشد
رباعی شمارهٔ 69 : بر چشم تو عالم ارچه می‌آرایند
رباعی شمارهٔ 70 : بر من قلم قضا چو بی من رانند
رباعی شمارهٔ 71 : تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
رباعی شمارهٔ 72 : تا راه قلندری نپویی نشود
رباعی شمارهٔ 73 : تا زهره و مه در آسمان گشت پدید
رباعی شمارهٔ 74 : چون روزی و عمر بیش و کم نتوان کرد
رباعی شمارهٔ 75 : حیی که بقدرت سر و رو می‌سازد
رباعی شمارهٔ 76 : در دهر چو آواز گل تازه دهند
رباعی شمارهٔ 77 : در دهر هر آن که نیم نانی دارد
رباعی شمارهٔ 78 : دهقان قضا بسی چو ما کشت و درود
رباعی شمارهٔ 79 : روزی‌ست خوش و هوا نه گرم است و نه سرد
رباعی شمارهٔ 80 : زان پیش که بر سرت شبیخون آرند
رباعی شمارهٔ 81 : عمرت تا کی به خودپرستی گذرد
رباعی شمارهٔ 82 : کس مشکل اسرار اجل را نگشاد
رباعی شمارهٔ 83 : کم کن طمع از جهان و می‌زی خرسند
رباعی شمارهٔ 84 : گرچه غم و رنج من درازی دارد
رباعی شمارهٔ 85 : گردون ز زمین هیچ گلی برنارد
رباعی شمارهٔ 86 : گر یک نفست ز زندگانی گذرد
رباعی شمارهٔ 87 : گویند بهشت و حورعین خواهد بود
رباعی شمارهٔ 88 : گویند بهشت و حور و کوثر باشد
رباعی شمارهٔ 89 : گویند هر آن کسان که با پرهیزند
رباعی شمارهٔ 90 : می خور که ز دل کثرت و قلت ببرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مدار از من دریغ ای ابر رحمت گوهر خود را
* که من چون تاک صد دست دعا در آستین دارم
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز دریا به دریا همی مرد بود
* رخ ماه و خورشید پر گرد بود
شعر کامل
فردوسی
* آن سرو که گویند به بالای تو ماند
* هرگز قدمی پیش تو رفتن نتواند
شعر کامل
سعدی