محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 277

1. به مرگ کوه کن کزوی المها یاد می‌آید

2. هنوز از کوه تا دم میزنی فریاد می‌آید

3. همانا در کمال عشق نقصی بود مجنون را

4. که نامش بر زبانها کمتر از فرهاد می‌آید

5. بد من گر به گوشت خوش نمی‌آید چه سراست این

6. که بد گوی من از کوی تو دایم شاد می‌آید

7. چه بیداد است این بنشین و رسوائی مکن کز تو

8. اگر بیداد می‌آید ز من هم داد می‌آید

9. ازین به فکر کارم کن که در دامت من آن صیدم

10. که خود را می‌کنم آزاد تا صیاد می‌آید

11. سزای هرچه دی در بزم کردم امشبم دادی

12. تو را چون یک یک از حالات مستی یاد می‌آید

13. به منع مدعی زین بزم بی حاصل زبان مگشا

14. که این کار از زبان خنجر جلاد می‌آید

15. سگش صد دست و پا زد تا به آنکو برد با خویشم

16. خوش آن یاری که از وی این قدر امداد می‌آید

17. چو بیداد آید از وی محتشم دل را بشارت ده

18. که خوبان را به دل رحمی پس از بیداد می‌آید


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* اندرین شهر دلم بستهٔ گندم گونیست
* ورنه صد شهر چنین را به جوی نفروشم
شعر کامل
اوحدی
* وقت گل زان گونه کز گل سبزۀ تر می دهد
* کشتۀ آن غمزه را از خاک نشتر می دهد
شعر کامل
جامی
* گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم
* گفتا که شب رو است او از راه دیگر آید
شعر کامل
حافظ