محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 277

1. به مرگ کوه کن کزوی المها یاد می‌آید

2. هنوز از کوه تا دم میزنی فریاد می‌آید

3. همانا در کمال عشق نقصی بود مجنون را

4. که نامش بر زبانها کمتر از فرهاد می‌آید

5. بد من گر به گوشت خوش نمی‌آید چه سراست این

6. که بد گوی من از کوی تو دایم شاد می‌آید

7. چه بیداد است این بنشین و رسوائی مکن کز تو

8. اگر بیداد می‌آید ز من هم داد می‌آید

9. ازین به فکر کارم کن که در دامت من آن صیدم

10. که خود را می‌کنم آزاد تا صیاد می‌آید

11. سزای هرچه دی در بزم کردم امشبم دادی

12. تو را چون یک یک از حالات مستی یاد می‌آید

13. به منع مدعی زین بزم بی حاصل زبان مگشا

14. که این کار از زبان خنجر جلاد می‌آید

15. سگش صد دست و پا زد تا به آنکو برد با خویشم

16. خوش آن یاری که از وی این قدر امداد می‌آید

17. چو بیداد آید از وی محتشم دل را بشارت ده

18. که خوبان را به دل رحمی پس از بیداد می‌آید


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* عندلیبان را غذای روح باشد بوی گل
* مرغ دشت است آن که عاشق بر جو و بر ارزنی ست
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی
* آبنوسم در بن دریا نشینم با صدف
* خس نیم تا بر سر آیم کف بود همتای من
شعر کامل
خاقانی
* تو از قبیله خوبان سست پیمانی
* من از جماعت عشاق سخت پیوندم
شعر کامل
فروغی بسطامی