لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزلیات از رسالهٔ جلالیه (فهرست)

شمارهٔ 61

1. به بازی آفتاب را چه گفتم ماه رنجیدی

2. دلیرم کردی اول در سخن آنگاه رنجیدی

3. ز من در باب آن زلف و زنخدان خواستی حرفی

4. چو من از ریسمانت رفتم اندر چاه رنجیدی

5. به تیغت نیم به سمل گشته بود ای ماه مرغ دل

6. چو از تقصیر خویشت ساختم آگاه رنجیدی

7. به کشتن سر بلندم دیر می‌کردی چه گفتم من

8. که بر قدم لباس شوق شد کوتاه رنجیدی

9. دهانت را چه گفتم هیچ بر من خرده نگرفتی

10. ولی این حرف چون افتاد در افواه رنجیدی

11. ز ره صد ره برون شد غیر و طبعت زو نشد رنجه

12. چرا زین بی دل گمره به یک بی‌راه رنجیدی

13. حدیث محتشم بر خاطرت ماند گران اول

14. چو بد تاویل کرد آن حرف را بدخواه رنجیدی


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* غالباً تلخی جان کندن من خواست طبیب
* که به جز صبر نفرمود مداوای دگر
شعر کامل
هلالی جغتایی
* دور است سر آب از این بادیه هش دار
* تا غول بیابان نفریبد به سرابت
شعر کامل
حافظ
* ز رنگ آمیزی باد خزانی
* چو شد برگ درختان زعفرانی
شعر کامل
وحشی بافقی