لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانقطعه ها (فهرست)

شمارهٔ 102 - قطعه

1. ای مهین آصفی که عالم را

2. آستان تو ملجاء است و پناه

3. وی گزین سروری که بر کرمت

4. راستان دو عالمند گواه

5. وزرای دگر که داشته‌اند

6. عزت و شان خود به جود نگاه

7. چون ازیشان چو شاعران دگر

8. همت من نبوده احسان خواه

9. جو و کاهی برای استر من

10. می‌فرستاده‌اند بی‌اکراه

11. تو که از لطف خالق رازق

12. بر همه فایقی به حشمت و جاه

13. یا چو حکام سابق از احسان

14. بفرست از برای او جو و کاه

15. یا برای ملازمان دگر

16. بستان از من این بلای سیاه

17. ورنه مانند برق خرمن‌سوز

18. سر به صحراش میدهم ناگاه

19. کز تف شعله‌های آتش جوع

20. نگذراد درین حدود گیاه


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هیچ دانی که چرا پسته چنان می‌خندد
* زانکه گفتم که بدان پسته دهن می‌مانی
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* رحمت نکند بر دل بیچاره فرهاد
* آن کس که سخن گفتن شیرین نشنیدست
شعر کامل
سعدی
* همای بر همه مرغان از آن شرف دارد
* که استخوان خورد و جانور نیازارد
شعر کامل
سعدی