مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1007

1. گفت کسی خواجه سنایی بمرد

2. مرگ چنین خواجه نه کاریست خرد

3. قالب خاکی به زمین بازداد

4. روح طبیعی به فلک واسپرد

5. ماه وجودش ز غباری برست

6. آب حیاتش به درآمد ز درد

7. پرتو خورشید جدا شد ز تن

8. هر چه ز خورشید جدا شد فسرد

9. صافی انگور به میخانه رفت

10. چونک اجل خوشه تن را فشرد

11. شد همگی جان مثل آفتاب

12. جان شده را مرده نباید شمرد

13. مغز تو نغزست مگر پوست مرد

14. مغز نمیرد مگرش دوست برد

15. پوست بهل دست در آن مغز زن

16. یا بشنو قصه آن ترک و کرد

17. کرد پی دزدی انبان ترک

18. خرقه بپوشید و سر و مو سترد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* پرتو حسن ازل افتاده بر دیوار و در
* دیو چون یوسف در اینجا محو دیدار خودست
شعر کامل
صائب تبریزی
* شب ز آه آتشین یک دم نیاسایم چو شمع
* در میان آتش سوزنده جای خواب نیست
شعر کامل
رهی معیری
* گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد
* گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر آید
شعر کامل
حافظ