لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1832

1. مانده شده‌ست گوش من از پی انتظار آن

2. کز طرفی صدای خوش دررسدی ز ناگهان

3. خوی شده‌ست گوش را گوش ترانه نوش را

4. کو شنود سماع خوش هم ز زمین هم آسمان

5. فرع سماع آسمان هست سماع این زمین

6. و آنک سماع تن بود فرع سماع عقل و جان

7. نعره رعد را نگر چه اثر است در شجر

8. چند شکوفه و ثمر سر زده اندر آن فغان

9. بانگ رسید در عدم گفت عدم بلی نعم

10. می نهم آن طرف قدم تازه و سبز و شادمان

11. مستمع الست شد پای دوان و مست شد

12. نیست بد او و هست شد لاله و بید و ضیمران


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* این یک نفس که دیده ما میهمان توست
* آیینه پیش رو نگذاری چه می شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* اشکی که ترا بر گل رخسار دویده
* باران بهار است که بر لاله چکیده
شعر کامل
جامی
* گرد مشکست که گرد گل رویت بدمید
* یا بنفشه‌ست که پیرامن نسرین بگرفت
شعر کامل
خواجوی کرمانی