1. جام گیر اختر افتاده بر افلاک انداز

2. روح شو عاریت خاک سوی خاک انداز

3. دعوی عقل جز از عشق مشخّص نشود

4. بحث کج را به در داور بی باک انداز

5. با چنین دیدۀ آلوده تو را نتوان دید

6. دیده از خود ده و بر خود نظر پاک انداز

7. نقش موهوم مرا از دل من پاک بروب

8. بر در از خلوت خود ریزۀ خاشاک انداز

9. همه جا دام ز گیسوی تو انداخته اند

10. تو درین دشت عنان سر ده و فتراک انداز

11. هرکه را بدرقه آن لشکر مژگان باشد

12. گو همه بار به وادیّ خطرناک انداز

13. دیدۀ آن که نظر جز به جمال تو کند

14. ناوک انداز بر آن دیده و چالاک انداز

15. حسن شوخ از در و دیوار نماید ناچار

16. باغبان گو سر پر عربدۀ تاک انداز

17. آن که در پیرهن پارۀ يوسف بیند

18. گو نگاهی به سوی این جگر چاک انداز

19. دوست گانی به حریفان سحرخیز دهند

20. چارۀ علّت مخمور به تریاک انداز

21. همّت از ساغر لبریز نظیری خیزد

22. می خور و نقب به گنجینۀ امساک انداز