لینک اشتراک گذاری
کپی شد
رشیدالدین وطواط_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 1 - در مدح ملک اتسز : ای همت تو تاخته بر گردون اسب
رباعی شمارهٔ 2 - در شکوه : آن دست زنان و پای کوبان پیوست
رباعی شمارهٔ 3 - در تغزل : چون فندق مهر تو دهانم بربست
رباعی شمارهٔ 4 - در تغزل : معشوقه دلم بتیر اندوه بخست
رباعی شمارهٔ 5 - در تغزل : با عیب خریدی تو مرا روز نخست
رباعی شمارهٔ 6 - سلطان تکش بن اتسز در دوشنبه 22ربع الاخر سنۀ 568 در خوارزم بر تخت نشست رشید این رباعی بر وی بخواند : جدت ورق زمانه از ظلم بشست
رباعی شمارهٔ 7 - در مدح وزیر : شطرنج وزارت تو فرزین طلبست
رباعی شمارهٔ 8 - در تغزل : آن دلبر ماهرخ ، که جانان منست
رباعی شمارهٔ 9 - در مدح کمال الدین : عنوان ظفر نام کمال الدینست
رباعی شمارهٔ 10 - در تغزل : چشمی دارم ، همه پر از صورت دوست
رباعی شمارهٔ 11 - در شکوه : دشمن چو بدانست که : احوالم چیست
رباعی شمارهٔ 12 - در تغزل : چون چرخ همیشه رسم تو طنازیست
رباعی شمارهٔ 13 - در تغزل : یک چند ، چو کار من ز تو ساز گرفت
رباعی شمارهٔ 14 - در تغزل : دل جام وفا بدست اخلاص گرفت
رباعی شمارهٔ 15 - در تغزل : مشک تبتی رنگ ز موی تو گرفت
رباعی شمارهٔ 16 - در مدح ملک اتسز : ای فتح و ظفر بندهٔ کوس و علمت
رباعی شمارهٔ 17 - در شکوه : در محنت ای زمانهٔ بی فریاد
رباعی شمارهٔ 18 - در مدح ملک اتسز : ای شه ، که بجامت می صافیست ، نه درد
رباعی شمارهٔ 19 - در تغزل : تا گرد رخت سنبل تر کاشته اند
رباعی شمارهٔ 20 - در ذم مردم روزگار : سوی در این قوم ، که کمتر ز خرد
رباعی شمارهٔ 21 - در شکوه : هر کس ، که نهاد کار ما می بیند
رباعی شمارهٔ 22 - در مدح رکن الدین : ایام بکام رکن دین خواهد بود
رباعی شمارهٔ 23 - در تغزل : می رفت و گلاب از سمنش می بارید
رباعی شمارهٔ 24 - در مرثیۀ اتسز : شاها ، فلک از سیاستت می لرزید
رباعی شمارهٔ 25 - در تغزل : امروز بی رخت ، ای سیمین بر
رباعی شمارهٔ 26 - در مدح ملک اتسز : بخشندهٔ نعمت و ستانندهٔ عز
رباعی شمارهٔ 27 - نیز در مدح ملک اتسز : ای طالع تو عهدهٔ هر کام فلک
رباعی شمارهٔ 28 - در مدح ملک اتسز : آنان ، که بقوتند اندازهٔ پیل
رباعی شمارهٔ 29 - در هجا : ای خواجه ، ضیا شود ز روی تو ظلم
رباعی شمارهٔ 30 - در تغزل : بس شب بدعا دو دست برداشتم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ای رشک ماه و مشتری با ما و پنهان چون پری
* خوش خوش کشانم می‌بری آخر نگویی تا کجا
شعر کامل
مولوی
* نیست اکسیری به عالم بهتر از افتادگی
* قطره ناچیز گردد گوهر از افتادگی
شعر کامل
صائب تبریزی
* از ترشرویی ما خاک چه پروا دارد؟
* می اگر سرکه شود تاک چه پروا دارد؟
شعر کامل
صائب تبریزی