لینک اشتراک گذاری
کپی شد
رودکی_دیوانابیات پراکنده
شمارهٔ 91 : ای شاه نبی سیرت، ایمان تو محکم
شمارهٔ 92 : لبت سیب بهشت و من محتاج
شمارهٔ 93 : چرا همی نچمم؟ تا چرا کند تن من
شمارهٔ 94 : گر کند یاریی مرا به غم عشق آن صنم
شمارهٔ 95 : تا درگه او یابی مگذرد به در کس
شمارهٔ 96 : بام‌ها را فرسب خرد کنی
شمارهٔ 97 : بر رخ هزار زهرهٔ ثامور برشکفت
شمارهٔ 98 : آرزومند آن شده تو به گور
شمارهٔ 99 : هنوز با منی و از نهیب رفتن تو
شمارهٔ 100 : من بدان آمدم به خدمت تو
شمارهٔ 101 : داری مرا بدان که فراز آیم
شمارهٔ 102 : چون برگ لاله بوده‌ام و اکنون
شمارهٔ 103 : سرو بودیم چندگاه بلند
شمارهٔ 104 : بت پرستی گرفته ایم همه
شمارهٔ 105 : کنه را در چراغ کرد سبک
شمارهٔ 106 : یکی آلوده‌ای باشد، که شهری را ببالاید
شمارهٔ 107 : گر همه نعمت یک روز به ما بخشد
شمارهٔ 108 : گر کس بودی که زی توام بفگندی
شمارهٔ 109 : میلاو منی، ای فغ واستاد توام من
شمارهٔ 110 : بسی خسرو نامور پیش ازین
شمارهٔ 111 : از پی الفغده و روزی به جهد
شمارهٔ 112 : خواسته تاراج گشته، سر نهاده بر زیان
شمارهٔ 113 : خود غم دندان به که توانم گفتن؟
شمارهٔ 114 : به نوبهاران بستای ابر گریان را
شمارهٔ 115 : به آتش درون بر مثال سمندر
شمارهٔ 116 : کیر آلوده بیاری و نهی در کس من
شمارهٔ 117 : هرگز نکند سوی من خسته نگاهی
شمارهٔ 118 : تلخی و شیرینیش آمیخته است
شمارهٔ 119 : ای خریدار من ترا بدو چیز:
شمارهٔ 120 : گرفته روی دریا جمله کشتی‌های بر تو

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
* کز عکس روی او شب هجران سر آمدی
شعر کامل
حافظ
* ضرورتست که نیک کند کسی که شناخت
* که نیکی و بدی از خلق داستان ماند
شعر کامل
سعدی
* سعدی از این پس که راه پیش تو دانست
* گر ره دیگر رود ضلال مبینست
شعر کامل
سعدی