لینک اشتراک گذاری
کپی شد
رودکی_دیوانمثنوی(ابیات به جا مانده از مثنوی بحر خفیف)
شمارهٔ 1 : تا سمو سر برآورید از دشت
شمارهٔ 2 : نیست فکری به غیر یار مرا
شمارهٔ 3 : زرع و ذرع از بهار شد چو بهشت
شمارهٔ 4 : اشتر گرسنه کسیمه برد
شمارهٔ 5 : هر کرا راهبر زغن باشد
شمارهٔ 6 : دیوه هر چند کابرشم بکند
شمارهٔ 7 : گاو مسکین ز کید دمنه چه دید؟
شمارهٔ 8 : دور ماند از سرای خویش و تبار
شمارهٔ 9 : گرچه نامردمست آن ناکس
شمارهٔ 10 : دخت کسری ز نسل کیکاوس
شمارهٔ 11 : تبر از بس که زد به دشمن کوس
شمارهٔ 12 : آن که از این سخن شنید ارزش
شمارهٔ 13 : خویشتن پاک دار و بی‌پرخاش
شمارهٔ 14 : خویشتن پاک دار بی‌پرخاش
شمارهٔ 15 : خویش بیگانه گردد از پی دیش
شمارهٔ 16 : از بزرگی که هستی، ای خشنوک
شمارهٔ 17 : از تو خالی نگارخانهٔ جم
شمارهٔ 18 : من چنین زار ازان جماش شدم
شمارهٔ 19 : من چنان زار ازان جماش درم
شمارهٔ 20 : جان ترنجیده و شکسته دلم
شمارهٔ 21 : باد بر تو مبارک و خنشان
شمارهٔ 22 : بودنی بود، می بیار اکنون
شمارهٔ 23 : چون نهاد او پهند را نیکو
شمارهٔ 24 : چون به بانگ آمد از هوا بخنو
شمارهٔ 25 : از شبستان ببشکم آمد شاه
شمارهٔ 26 : ریش و سبلت همی خضاب کنی
شمارهٔ 27 : آن که نشک آفرید و سرو سهی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نگلسد چون بیدمجنون سجده شکرم ز هم
* تا دل از ابروی جانان قبله گاهم کرده است
شعر کامل
صائب تبریزی
* نشان مردمی در مردم عالم نمی یابم
* اگر دارد وجودی مردمی، مردم گیا دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* همه بوستان زیر برگ گلست
* همه کوه پرلاله و سنبلست
شعر کامل
فردوسی