سعدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 229

1. پیش رویت دگران صورت بر دیوارند

2. نه چنین صورت و معنی که تو داری دارند

3. تا گل روی تو دیدم همه گل‌ها خارند

4. تا تو را یار گرفتم همه خلق اغیارند

5. آن که گویند به عمری شب قدری باشد

6. مگر آنست که با دوست به پایان آرند

7. دامن دولت جاوید و گریبان امید

8. حیف باشد که بگیرند و دگر بگذارند

9. نه من از دست نگارین تو مجروحم و بس

10. که به شمشیر غمت کشته چو من بسیارند

11. عجب از چشم تو دارم که شبانش تا روز

12. خواب می‌گیرد و شهری ز غمت بیدارند

13. بوالعجب واقعه‌ای باشد و مشکل دردی

14. که نه پوشیده توان داشت نه گفتن یارند

15. یعلم الله که خیالی ز تنم بیش نماند

16. بلکه آن نیز خیالیست که می‌پندارند

17. سعدی اندازه ندارد که چه شیرین سخنی

18. باغ طبعت همه مرغان شکرگفتارند

19. تا به بستان ضمیرت گل معنی بشکفت

20. بلبلان از تو فرومانده چو بوتیمارند


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* بدین رواق زبرجد نوشته‌اند به زر
* که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند
شعر کامل
حافظ
* به آغاز گنج است و فرجام رنج
* پس از رنج رفتن ز جای سپنچ
شعر کامل
فردوسی
* گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید
* هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور
شعر کامل
حافظ