لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 91 : یا همچو همای بر من افکن پر خویش
رباعی شمارهٔ 92 : ای بی‌تو فراخای جهان بر ما تنگ
رباعی شمارهٔ 93 : گر دست دهد دولت ایام وصال
رباعی شمارهٔ 94 : خود را به مقام شیر می‌دانستم
رباعی شمارهٔ 95 : خورشید رخا من به کمند تو درم
رباعی شمارهٔ 96 : هر سروقدی که بگذرد در نظرم
رباعی شمارهٔ 97 : شبهای دراز بیشتر بیدارم
رباعی شمارهٔ 98 : از جملهٔ بندگان منش بنده‌ترم
رباعی شمارهٔ 99 : خیزم که نماند بیش ازین تدبیرم
رباعی شمارهٔ 100 : گر بر رگ جان ز شستت آید تیرم
رباعی شمارهٔ 101 : آن دوست که دیدنش بیارید چشم
رباعی شمارهٔ 102 : آن رفته که بود دل بدو مشغولم
رباعی شمارهٔ 103 : مندیش که سست عهد و بدپیمانم
رباعی شمارهٔ 104 : من بندهٔ بالای تو شمشاد تنم
رباعی شمارهٔ 105 : هر گه که نظر بر گل رویت فکنم
رباعی شمارهٔ 106 : آرام دل خویش نجویم چه کنم؟
رباعی شمارهٔ 107 : گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم
رباعی شمارهٔ 108 : من با تو سکون نگیرم و خو نکنم
رباعی شمارهٔ 109 : خیزم قد و بالای چو حورش بینم
رباعی شمارهٔ 110 : می‌آیی و لطف و کرمت می‌بینم
رباعی شمارهٔ 111 : چون می‌کشد آن طیرهٔ خورشید و مهم
رباعی شمارهٔ 112 : من با دگری دست به پیمان ندهم
رباعی شمارهٔ 113 : ما حاصل عمری به دمی بفروشیم
رباعی شمارهٔ 114 : بگذشت بر آب چشم همچون جویم
رباعی شمارهٔ 115 : یاران به سماع نای و نی جامه‌دران
رباعی شمارهٔ 116 : یرلیغ ده ای خسرو خوبان جهان
رباعی شمارهٔ 117 : من خاک درش به دیده خواهم رفتن
رباعی شمارهٔ 118 : مه را ز فلک به طرف بام آوردن
رباعی شمارهٔ 119 : در دیده به جای سرمه سوزن دیدن
رباعی شمارهٔ 120 : ای دوست گرفته بر سر ما دشمن

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن گل که هر دم در دست بادیست
* گو شرم بادش از عندلیبان
شعر کامل
حافظ
* عاشق از بار لباس عاریت آسوده است
* بید مجنون را کلاه و جامه از موی خودست
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز بس که گشته ام از فکر آن میان باریک
* زشرم مردم باریک بین نهان شده ام
شعر کامل
جامی