لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_مواعظمفرد ها
شمارهٔ 1 : دانی چه گفته‌اند بنی عوف در عرب
شمارهٔ 2 : خیری که برآیدت به توفیق از دست
شمارهٔ 3 : گر سفله به مال و جاه از آزاده بهست
شمارهٔ 4 : کس نیست که مهر تو درو شاید بست
شمارهٔ 5 : دولت جاوید به طاعت درست
شمارهٔ 6 : گوینده را چه غم که نصیحت قبول نیست
شمارهٔ 7 : رفتن چو ضرورتست و منزل بگذاشت
شمارهٔ 8 : هر که گوید کلاغ چون بازست
شمارهٔ 9 : گر راه نمایی همه عالم راهست
شمارهٔ 10 : خواهی که به طبعت همه کس دارد دوست
شمارهٔ 11 : اگر بواب و سرهنگان هم از درگه برانندت
شمارهٔ 12 : این بار نه بانگ چنگ و نای و دهلست
شمارهٔ 13 : از مایهٔ بیسود نیاساید مرد
شمارهٔ 14 : گمان مبر که جهان اعتماد را شاید
شمارهٔ 15 : بیچاره که در میان دریا افتاد
شمارهٔ 16 : توان نان خورد اگر دندان نباشد
شمارهٔ 17 : چه کندمالک مختار که فرمان ندهد
شمارهٔ 18 : وقتی دل دوستان به جنگ آزارند
شمارهٔ 19 : گفتم که برآید آبی از چاه امید
شمارهٔ 20 : دروغی که حالی دلت خوش کند
شمارهٔ 21 : غریب شهر کسان تا نبوده باشد مرد
شمارهٔ 22 : سلطان که به منزل گدایان آید
شمارهٔ 23 : در طالع من نیست که نزدیک تو باشم
شمارهٔ 24 : نیافرید خدایت به خلق حاجتمند
شمارهٔ 25 : گر ز هفت آسمان گزند آید
شمارهٔ 26 : در گرگ نگه مکن که بزغاله برد
شمارهٔ 27 : بشنو که من نصیحت پیران شنیده‌ام
شمارهٔ 28 : مرغ جایی رود که چینه بود
شمارهٔ 29 : خورشید که بر جامهٔ درویش افتد
شمارهٔ 30 : تواضع گر چه محبوبست و فضل بیکران دارد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نمی دانم چه خصمی با نوای بلبلان دارد
* که شبنم هر سحر در گوش گل سیماب می ریزد
شعر کامل
صائب تبریزی
* چو برداشت پرده ز پیش آفتاب
* سپیده برآمد به پالود خواب
شعر کامل
فردوسی
* کدامین آتشین رخسار بزم افروز عالم شد؟
* که خون زاهدان خشک، جوش ارغوان دارد
شعر کامل
صائب تبریزی