لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 312

1. کشتهٔ عشق تو دل زندهٔ جاویدان است

2. این چنین کشته کسی زندهٔ جاویدان است

3. سخن از گنج و طلسم ار بکنم عیب مکن

4. عشق گنجیست که در کنج دل ویران است

5. جان فدا کردم و جانان نظری کرد به من

6. هرچه دارم همه از بندگی جانان است

7. در سراپردهٔ دل خلوت دلدار من است

8. خوش مقامی که در او تکیه گه سلطان است

9. در خرابات قدم نه دَمکی خوش بنشین

10. که در این آب و هوا پرورش رندان است

11. چون همه آینهٔ حضرت او می نگری

12. در هر آئینه که بینم به حقیقت آن است

13. گوش کن گفتهٔ سید بشنو از سر ذوق

14. که سخنهای خوشش از نفس مستان است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی
* شکایت از که کنم خانگیست غمازم
شعر کامل
حافظ
* گفتم روم به خواب و ببینم جمال دوست
* حافظ ز آه و ناله امانم نمی‌دهد
شعر کامل
حافظ
* چاره من مرهم کافوری صبح است و بس
* من که دارم بر جگر داغی ز هر اختر جدا
شعر کامل
صائب تبریزی