لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 477

1. آن چنان ذاتی نهان اندر صفت پیدا بود

2. جامع ذات و صفاتش نزد ما اسما بود

3. ز آفتاب حسن او عالم منور شد تمام

4. همچنان روشن بود مجموع عالم تا بود

5. نزد ما موج و حباب و قطره و دریا یکیست

6. بحر می داند که او با ما درین دریا بود

7. ما چنین تشنه به هر سو می دویم از بهر آب

8. ای عجب آبی که ما جوئیم عین ما بود

9. آن یکی در هر یکی کرده تجلی لاجرم

10. هر یکی در ذات خود یکتای بی همتا بود

11. فی المثل یک دایره این شکل عالم فرض کن

12. حق محیط و نقطه روح و دایره اشیا بود

13. مجلس عشقست و سید مست و ساقی در حضور

14. جنت است و هم لقاگر بایدت اینجا بود


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان
* این نقش ماند از قلمت یادگار عمر
شعر کامل
حافظ
* چرا از دست می رفتم،چرا بیمار می بودم؟
* اگر می بود بربالین من سیب زنخدانش
شعر کامل
صائب تبریزی
* دست و پا گم میکنم زان نرگس نیلوفری
* من که عمری شد بلای آسمانی می کشم
شعر کامل
صائب تبریزی