لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1441 : دل ز ما کردی بری یعنی که چه
غزل شمارهٔ 1442 : سروری خواهی بیا و سر بنه
غزل شمارهٔ 1443 : برو ای عقل و پند مست مده
غزل شمارهٔ 1444 : دامن عاشقان ز دست مده
غزل شمارهٔ 1445 : بیا ای ساقی مستان و جام می به مستان ده
غزل شمارهٔ 1446 : می عشقش به شیر مردان ده
غزل شمارهٔ 1447 : بیا ساقی و جام می به ما ده
غزل شمارهٔ 1448 : ساقی قدحی شراب در ده
غزل شمارهٔ 1449 : چنین دیوان که ما داریم از دیوان دیوان به
غزل شمارهٔ 1450 : دولتت را که هست پاینده
غزل شمارهٔ 1451 : گر به خانه روی و در بندی
غزل شمارهٔ 1452 : درد می‌کش که تا دوا یابی
غزل شمارهٔ 1453 : در آ در بحر ما با ما که عین ما به ما بینی
غزل شمارهٔ 1454 : وه چه حسن است اینکه پیدا کرده ای
غزل شمارهٔ 1455 : نرگست را باز سرخوش کرده ای
غزل شمارهٔ 1456 : می حلالت باد اگر در بزم رندان خورده ای
غزل شمارهٔ 1457 : عشق تو گنجی و دل ویرانه ای
غزل شمارهٔ 1458 : خرمنی گندم نگر در دانه ای
غزل شمارهٔ 1459 : نیک سیاح جهان گردیده ای
غزل شمارهٔ 1460 : به چشم مست ما نگر که نور روی او بینی
غزل شمارهٔ 1461 : ای که می گوئی که هستم از منی
غزل شمارهٔ 1462 : بیا بر چشم ما بنشین که خوش آب روان بینی
غزل شمارهٔ 1463 : گفتم که نقش رویت گفتا در آب بینی
غزل شمارهٔ 1464 : عالمی صورتست و او معنی
غزل شمارهٔ 1465 : شاه عالم گداست تا دانی
غزل شمارهٔ 1466 : غیر حق باطلست تا دانی
غزل شمارهٔ 1467 : همه تقدیر اوست تا دانی
غزل شمارهٔ 1468 : هر چه هست آن یکی است تا دانی
غزل شمارهٔ 1469 : در وجود او یکی است تا دانی
غزل شمارهٔ 1470 : همه عین همند تا دانی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چون صدف در پرده های دل نهفتم اشک را
* گوهر خود را به هر بیدرد ننمودم چو شمع
شعر کامل
صائب تبریزی
* بلبلان مست و مستان الست
* بر امید گل به گلزار آمدند
شعر کامل
مولوی
* ما را سریست با تو که گر خلق روزگار
* دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم
شعر کامل
سعدی