لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_رباعیات ساقینامهرباعیات ساقینامه
رباعیات ساقینامه شمارۀ 31 : ساقی دل من ز دست اگر خواهد رفت
رباعیات ساقینامه شمارۀ 32 : ساقی گل و سبزه بس طربناک شدست
رباعیات ساقینامه شمارۀ 33 : ساقی می کهنه یار دیرین منست
رباعیات ساقینامه شمارۀ 34 : ساقی که هلاکم ز غم هجرانت
رباعیات ساقینامه شمارۀ 35 : ساقی قدحی که کار دنیا همه هیچ
رباعیات ساقینامه شمارۀ 36 : ساقی که ز آفتاب رخ مستم کرد
رباعیات ساقینامه شمارۀ 37 : ساقی قدحی ورنه حزین خواهم مرد
رباعیات ساقینامه شمارۀ 38 : ساقی قدحی که گر بتان ناز کنند
رباعیات ساقینامه شمارۀ 39 : ساقی به بهشت اگر چه راهم بدهند
رباعیات ساقینامه شمارۀ 40 : ساقی می اگر ز ساغر جم باشد
رباعیات ساقینامه شمارۀ 41 : ساقی دل من طمع زیاری ببرید
رباعیات ساقینامه شمارۀ 42 : ساقی قدحی که سوز داغم نرود
رباعیات ساقینامه شمارۀ 43 : ساقی سر اگر جدا به تیغ از تو بود
رباعیات ساقینامه شمارۀ 44 : ساقی قدحی که هر که بیدار بود
رباعیات ساقینامه شمارۀ 45 : ساقی ز ادب مست تو گر دور بود
رباعیات ساقینامه شمارۀ 46 : ساقی بتو گر شویم همدم چه شود
رباعیات ساقینامه شمارۀ 47 : ساقی ز غم تو هر که مدهوش شود
رباعیات ساقینامه شمارۀ 48 : ساقی چو بکف جام شرابی گیرد
رباعیات ساقینامه شمارۀ 49 : ساقی فرح از ساغر می میباشد
رباعیات ساقینامه شمارۀ 50 : ساقی دو جهان کجا دمی غم ارزد
رباعیات ساقینامه شمارۀ 51 : ساقی چو ستم غم نه باندازه کند
رباعیات ساقینامه شمارۀ 52 : ساقی قدحی که جان فدای تو بود
رباعیات ساقینامه شمارۀ 53 : ساقی چه صلاح از من مجنون آید
رباعیات ساقینامه شمارۀ 54 : ساقی ز زمانه چند بیداد رسد
رباعیات ساقینامه شمارۀ 55 : ساقی گل بخت هر که پژمرده بود
رباعیات ساقینامه شمارۀ 56 : ساقی بمنت خطاب بو دست مگر
رباعیات ساقینامه شمارۀ 57 : ساقی می وصل ده به محنت کش هجر
رباعیات ساقینامه شمارۀ 58 : ساقی که غمش ز پادشاهی خوشتر
رباعیات ساقینامه شمارۀ 59 : ساقی دلم از تو در گداز است هنوز
رباعیات ساقینامه شمارۀ 60 : ساقی تو بغور من درویش برس

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مجو درستی عهد از جهان سست نهاد
* که این عجوز عروس هزاردامادست
شعر کامل
حافظ
* ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی
* که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت
شعر کامل
حافظ
* اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
* به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
شعر کامل
حافظ