امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1957

1. یار است و صد کرشمه، شهر است و خوبرویی

2. ماییم و طعن دشمن، خلقی و گفتگویی

3. او بد کند به شوخی، من جز نکو نگویم

4. چون گویم اینکه با من بد می کند نکویی

5. بیخود شدیم، ساقی، زان نازنین مجلس

6. ساغر به دیگران ده، ما را بس است بویی

7. موی میانت بنشست اندر تن چو مویم

8. با آنکه در نگنجد، مویی میان مویی

9. دارم تنی سفالین دل سختی تو بر سر

10. کس سنگ را چه گوید، گر بشکند سبویی

11. یک ره ترا ببینم، پس پیش تو بمیرم

12. من بیش از این ندارم، در عالم آرزویی

13. ابروت همچو مژگان، ای شهسوار خوبان

14. حالی برای بازی دارم سری چو گویی

15. مجنون، شنیده باشی، کز دست عشق چون شد؟

16. پیش آی تا ببینی درمانده ز آرزویی

17. سیلی ز هیچ باران در کوی او نیامد

18. گر آب دیده ما با خود نبرد جویی

19. تو می روی و خسرو نعره زنان به پیشت

20. سلطان و صد تجمل چاوش وهای و هویی


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* اگر غفلت نهان در سنگ خارا می کند ما را
* جوانمردست درد عشق، پیدا می کند ما را
شعر کامل
صائب تبریزی
* آدمیت حسن گندم گون پسندیدن بود
* هر که باشد این مذاقش در حساب آدمی است
شعر کامل
صائب تبریزی
* مگر خواهد گشادن باغ شاخ ارغوان را خون
* که نرگس تشت زر بر دست و گلبن نیشتر دارد
شعر کامل
سلمان ساوجی