عطار_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 357

1. چو نقاب برگشائی مه آن جهان برآید

2. ز فروغ نور رویت ز جهان فغان برآید

3. هم دورهای عالم بگذشت و کس ندانست

4. که رخ چو آفتابت ز چه آسمان برآید

5. ز دو لعل جان‌فزایت دو جهان پر از گهر شد

6. چو تو گوهری ندانم ز کدام کان برآید

7. دل و جان عاشقانت ز غمت به جوش آید

8. چو ز سر سینه نامت به سر زبان برآید

9. ره عشق چون تویی را که سزد، کسی که بیخود

10. چو فرو شود به کویت ز همه جهان برآید

11. چه ره است این که هرکس که دمی بدو فروشد

12. نه ازو خبر بماند نه ازو نشان برآید

13. همه عمر عاشق تو شب و روز آن نکوتر

14. که ز کفر و دین بیفتد که ز خان و مان برآید

15. ز حجاب اگر برآیی برسند خلق در تو

16. پس از آن دم اناالحق ز جهانیان برآید

17. منم و غم تو دایم که کسی که در غم تو

18. به تو در گریخت غمگین، ز تو شادمان برآید

19. چو غم تو هست جانا چه غمم بود که دل را

20. غم تو به غمگساری ز میان جان برآید

21. ز پی تو جان عطار اگرش قبول باشد

22. ز مکان خلاص یابد چو به لامکان برآید


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* سزای خدمت شایسته است لطف چه منت
* ز خدمتم خجل و حقگزار خدمت خویشم
شعر کامل
وحشی بافقی
* ای دوست شکر خوشتر یا آنک شکر سازد
* ای دوست قمر خوشتر یا آنک قمر سازد
شعر کامل
مولوی
* رتبه زمزمه عشق ندارد زاهد
* بگذارید که آوازه جنت شنود
شعر کامل
صائب تبریزی