عطار_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 417

1. دوش آمد و گفت از آن ما باش

2. در بوتهٔ امتحان ما باش

3. گر خواهی بود زندهٔ جاوید

4. زنده به وجود جان ما باش

5. عمری است که تا از آن خویشی

6. گر وقت آمد از آن ما باش

7. مردانه به کوی ما فرود آی

8. نعره زن و جان فشان ما باش

9. گر محرم پیشگه نه‌ای تو

10. هم صحبت آستان ما باش

11. پریده زآشیان مایی

12. جویندهٔ آشیان ما باش

13. از ننگ وجود خود بپرهیز

14. فانی شو و بی نشان ما باش

15. ره نتوانی به خود بریدن

16. در پهلوی پهلوان ما باش

17. تا کی خفتی که کاروان رفت

18. در رستهٔ کاروان ما باش

19. چون می‌دانی که جمله ماییم

20. با جمله مگو زبان ما باش

21. چون اعجمیند خلق جمله

22. تو با همه ترجمان ما باش

23. تا چند ز داستان عطار

24. مستغرق داستان ما باش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* شکر خوشست ولیکن حلاوتش تو ندانی
* من این معامله دانم که طعم صبر چشیدم
شعر کامل
سعدی
* ترا کارهای درشتست پیش
* گهی گرگ باید بدن گاه میش
شعر کامل
فردوسی
* مرا عقیق تو باید شکر چه سود کند
* مرا جمال تو باید قمر چه سود کند
شعر کامل
مولوی