عطار_الهی نامهبخش شانزدهم (فهرست)

شمارهٔ 6-(4) حکایت پادشاه که از درویش در خشم شد

1. جوانی را زنی دادند چون ماه

2. که عقل کس نبود از وصفش آگاه

3. جمالش آیة دلخستگان بود

4. لبش جان داروی لب بستگان بود

5. قضا را آن عروس همچو مَه مُرد

6. نبودش علّتی در درد زه مُرد

7. چو القصّه بخاکش کرد شویش

8. بگِل بنهفت آن خورشید رویش

9. یکی شیشه گلابش بود آنگاه

10. که شسته بود روزی پای آن ماه

11. بدان شیشه سر آن گورگل کرد

12. ولی با اشک خونین معتدل کرد

13. چرا شد پای بند آن دلارام

14. که باید شست دست از وی بناکام

15. چرا اندر عروسی شست پایش

16. چو دست از وی بشستن بود رایش

17. چگویم از تو و از خود، دریغا

18. دریغا از شد و آمد دریغا


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* اشک اگر پای شفاعت نگذارد به میان
* که جدا می کند از هم دو صف مژگان را؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* عاشقانی که باخبر میرند
* پیش معشوق چون شکر میرند
شعر کامل
مولوی
* از رنگ زرد ماست دل لاله زار خون
* گر سرخ نیست چون گل حمرا قبای ما
شعر کامل
صائب تبریزی