لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_الهی نامهبخش نوزدهم (فهرست)

شمارهٔ 7-(5) حکایت در ذمّ دنیا

1. چنین گفتست آن پاکیزه گوهر

2. که دینی دوست از سگ هست کمتر

3. چو مرداریست این دنیای غدّار

4. سگان هنگامه کرده گردِ مردار

5. چو سگ زان سیر شد بگذارد آنرا

6. که تا یک سگ دگر بردارد آنرا

7. ذخیره نهد او از هیچ روئی

8. نیندیشد ز فردا نیز موئی

9. ولی هر کس که دنیاجوی باشد

10. همیشه در طلب چون گوی باشد

11. چو گوئی می‌دود دایم ز عادت

12. که تا یک دم کند دنیا زیادت

13. اُمید عمر یک روزش نه وانگاه

14. غم صد ساله بر جانش بیک راه


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ای گل خوش بوی اگر صد قرن بازآید بهار
* مثل من دیگر نبینی بلبل خوشگوی را
شعر کامل
سعدی
* تو گفتی نه شب بود پیدا نه روز
* نهان گشت خورشید گیتی‌فروز
شعر کامل
فردوسی
* از گشایش نبود بهره تهی مغزان را
* پسته پوچ محال است که خندان گردد
شعر کامل
صائب تبریزی