لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_الهی نامهبخش نوزدهم (فهرست)

شمارهٔ 7-(5) حکایت در ذمّ دنیا

1. چنین گفتست آن پاکیزه گوهر

2. که دینی دوست از سگ هست کمتر

3. چو مرداریست این دنیای غدّار

4. سگان هنگامه کرده گردِ مردار

5. چو سگ زان سیر شد بگذارد آنرا

6. که تا یک سگ دگر بردارد آنرا

7. ذخیره نهد او از هیچ روئی

8. نیندیشد ز فردا نیز موئی

9. ولی هر کس که دنیاجوی باشد

10. همیشه در طلب چون گوی باشد

11. چو گوئی می‌دود دایم ز عادت

12. که تا یک دم کند دنیا زیادت

13. اُمید عمر یک روزش نه وانگاه

14. غم صد ساله بر جانش بیک راه


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی
* تو نمایندهٔ فضلی تو سزاوار ثنایی
شعر کامل
سنایی
* از خم ابروی توام هیچ گشایشی نشد
* وه که در این خیال کج عمر عزیز شد تلف
شعر کامل
حافظ
* پس از تحمل سختی امید وصل مراست
* که صبح از شب و تریاک هم ز مار آید
شعر کامل
سعدی