لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_الهی نامهبخش نوزدهم (فهرست)

شمارهٔ 6-(4) حکایت در ذمّ دنیا

1. چنین دادست صاحب شرع فتوی

2. که هر کو یک سخن گوید ز دنیی

3. به پانصد سال ره کانرا شمارست

4. ز جنّت دور افتد، این چه کارست

5. ز دنیا یک سخن، خود چون بوَد آن

6. که گر افزون بود افزون بود آن

7. کسی کو عمر در دنیی بسر برد

8. قوی مردی بوَد، در دین اگر مُرد

9. چو کُشتی در ره دنیا تو خود را

10. خری باشی که باشی گول و خود را

11. ز دنیی جزپشیمانی چه خیزد

12. نمی‌دانی ز نادانی چه خیزد؟


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گفتمش سوختم از عشق تو تعجیل مکن
* گرچه عمری و بُوَد عادت عمر استعجال
شعر کامل
جامی
* می شود از سنگ طفلان چون تن مجنون کبود
* خال لیلی جامه در نیل مصیبت می زند
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد
* چه گوش کرد که با ده زبان خموش آمد
شعر کامل
حافظ