لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_الهی نامهبخش نوزدهم (فهرست)

شمارهٔ 6-(4) حکایت در ذمّ دنیا

1. چنین دادست صاحب شرع فتوی

2. که هر کو یک سخن گوید ز دنیی

3. به پانصد سال ره کانرا شمارست

4. ز جنّت دور افتد، این چه کارست

5. ز دنیا یک سخن، خود چون بوَد آن

6. که گر افزون بود افزون بود آن

7. کسی کو عمر در دنیی بسر برد

8. قوی مردی بوَد، در دین اگر مُرد

9. چو کُشتی در ره دنیا تو خود را

10. خری باشی که باشی گول و خود را

11. ز دنیی جزپشیمانی چه خیزد

12. نمی‌دانی ز نادانی چه خیزد؟


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* همه شادی و عشرت باشد، ای دوست
* در آن خانه که مهمانش تو باشی
شعر کامل
عراقی
* از ترکتاز عشق کسی جان نمی برد
* این سیل بر خرابه وآبادمی زند
شعر کامل
صائب تبریزی
* گر بهم می‌زدم امشب مژهٔ پر نم را
* آب می‌برد به یک چشم زدن عالم را
شعر کامل
محتشم کاشانی