لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_مختارنامهباب نوزدهم: در ترك تفرقه گفتن و جمعیت جستن
شمارهٔ 1 : تا هیچ پراکنده توانی بودن
شمارهٔ 2 : تا تفرقه میبود به هر سوی از تو
شمارهٔ 3 : ای مانده ز خویش در بلایی که مپرس
شمارهٔ 4 : نه جان صفت رضای او میگیرد
شمارهٔ 5 : چون نیست کسی را سر مویی غم تو
شمارهٔ 6 : شد از تو جهان بیرخ آن ماه سیاه
شمارهٔ 7 : بس رنج و بلا کاین دل آغشته کشید
شمارهٔ 8 : هر چند که بیرون و درون خواهی دید
شمارهٔ 9 : گر جان تو در پردهٔ دین خواهد بود
شمارهٔ 10 : او را خواهی از زن و فرزند ببر
شمارهٔ 11 : گر میخواهی که باشدت خوش آنجا
شمارهٔ 12 : با عشق، وجود خود برانداخته به
شمارهٔ 13 : دیوانه اگر مقید زنجیرست
شمارهٔ 14 : تا چند ترا ز پرده بیش آوردن
شمارهٔ 15 : پیوستن تو به یک به یک بسیاریست
شمارهٔ 16 : آن را که بخود بر سر یک موی سر است
شمارهٔ 17 : شایستهٔ آن کمال مینتوان شد
شمارهٔ 18 : هر لحظه هزار مشکلم پیوسته است
شمارهٔ 19 : نابرده می عشق، قرارت ای دل
شمارهٔ 20 : بگذر ز خیال آن و این، کار اینست
شمارهٔ 21 : گر میخواهی که وقت خودداری گوش
شمارهٔ 22 : ای آن که تو یک نفس خوداندیش نیی
شمارهٔ 23 : بی فکر دلی که هست خرّم دارش
شمارهٔ 24 : عمری که نه در حضور جان خواهد بود
شمارهٔ 25 : گر یک سرِ موی سرِّ جانان بینی
شمارهٔ 26 : گر مرد رهی، روی به فریادرس آر
شمارهٔ 27 : تا با تو، تویی بود، کجا گیری تو

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گرت ز دست برآید، چو نخل باش کریم
* ورت ز دست نیاید، چو سرو باش آزاد
شعر کامل
سعدی
* عشق سازد حسن عالمسوز را در خون دلیر
* ذوالفقار شمع باشد بال و پر پروانه را
شعر کامل
صائب تبریزی
* پای سرو از قد رعنای تو در گل می‌رفت
* خاصه آنوقت که برطرف گلستان بودی
شعر کامل
خواجوی کرمانی