لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_مختارنامهباب بیست و دوم: در روی به آخرت آوردن و ترك دنیا كردن
شمارهٔ 1 : دنیا که برای ره گذر باید داشت
شمارهٔ 2 : گر مرد رهی،‌رَخْت به دریا انداز
شمارهٔ 3 : چون مرگ در افکند به غرقاب ترا
شمارهٔ 4 : چون هرچه بود اندک و بسیار نبود
شمارهٔ 5 : دیدی تو که محنت زده و شاد بمرد
شمارهٔ 6 : عمری به هوس گذاشتی خیز و برو
شمارهٔ 7 : دانی تو که هر که زادناچار بمرد
شمارهٔ 8 : چون قاعدهٔ بقای ما عین فناست
شمارهٔ 9 : کارت همه چون که خوردن و خفتن بود
شمارهٔ 10 : تو بیخبری و تا خبر خواهد بود
شمارهٔ 11 : چون مردن تو چارهٔ یکبارگی است
شمارهٔ 12 : چون پنداری در بُنهٔ ما افتاد
شمارهٔ 13 : بر لوحِ دلت نقشِ دو عالم رقم است
شمارهٔ 14 : گر مرد رهی، حدیث عالم چه کنی
شمارهٔ 15 : ای دل صفت نفس بد اندیش مگیر
شمارهٔ 16 : چون بسیارست ضعف در ایمانت
شمارهٔ 17 : گفتی تو که مرگ چیست ای بینایی
شمارهٔ 18 : ای جان سبک روح! گران سنگی چیست
شمارهٔ 19 : در عالم محنت به طرب آمدهیی
شمارهٔ 20 : ای آنکه همیشه نفس خشنود کنی
شمارهٔ 21 : بر هر وجهی که بستهٔ اسبابی
شمارهٔ 22 : تا کی ز غم زیان وسودت آخر
شمارهٔ 23 : دردا که به درد ناگهان خواهی شد
شمارهٔ 24 : چون قاعدهٔ وجود پنداشتن است
شمارهٔ 25 : دل از طربِ زمانه برداشتنیست
شمارهٔ 26 : آن چیست مرا از غم و تیمار که نیست
شمارهٔ 27 : جانی است درین راه خطرناک شده
شمارهٔ 28 : از عمر، تمام بهره، برداشته گیر
شمارهٔ 29 : هر دیده که روی در معانی آورد
شمارهٔ 30 : عشاق که قصّهٔ دل افروز کنند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گلش یکسر به رنگ ارغوان بود
* ولیکن با نشاط زعفران بود
شعر کامل
وحشی بافقی
* تا می توان ز آبله دست رزق خورد
* بهر چه خوشه چین ثریا شود کسی؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* گفتا چه عزم داری گفتم وفا و یاری
* گفتا ز من چه خواهی گفتم که لطف عامت
شعر کامل
مولوی