لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_مختارنامهباب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر
شمارهٔ 1 : چون نشنودی ز یک مسافر که چه بود
شمارهٔ 2 : گاه از سر طاعتی برون آیی تو
شمارهٔ 3 : خون شد همه جانها و جگرها همه ریش
شمارهٔ 4 : آن کس که تمام متّقی خواهد بود
شمارهٔ 5 : چندان که ز مرگ میبگویم دل را
شمارهٔ 6 : گر تن گویم عظیم سست افتادست
شمارهٔ 7 : چون خواهد بود در کمین افتادن
شمارهٔ 8 : گر دل بر امید رهنمون بنشیند
شمارهٔ 9 : پیوسته چو ابر این دل بیخویش که هست
شمارهٔ 10 : عمری که ز رفتنش چنین بیخبرم
شمارهٔ 11 : دیرست که جان خویشتن میسوزم
شمارهٔ 12 : گاهی ز غم نفس وخرد میگریم
شمارهٔ 13 : زان میترسم که در بلام اندازند
شمارهٔ 14 : تن کیست که سرنگون همی باید کرد
شمارهٔ 15 : گفتم شب و روز از پی این کار شوم
شمارهٔ 16 : چون نیست طریقی که به مقصود رسم
شمارهٔ 17 : تا کی باشم گرد جهان در تک و تاز
شمارهٔ 18 : در هر دو جهان یک تنهای میجویم
شمارهٔ 19 : جان رفت و ندید محرمی در همه عمر
شمارهٔ 20 : از مال جهان جز جگری ریشم نیست
شمارهٔ 21 : اشکم پس و پیش منزلم بگرفتهست
شمارهٔ 22 : تا کی بینم به هر دمی تیماری
شمارهٔ 23 : نه از تن خود به هیچ خشنودم من
شمارهٔ 24 : ای تن ز زمانه سر نگون مینشوی
شمارهٔ 25 : چون نیست سری این غم بیپایان را
شمارهٔ 26 : چون من بگذشتهام بجان زین دو سرا
شمارهٔ 27 : امروز منم خسته ازین بحر فضول
شمارهٔ 28 : آن مرغ که بود از می معنی مست
شمارهٔ 29 : جانا چو به نیستی فتادم برهم
شمارهٔ 30 : گه گم شدهٔ هزار کارم داری

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ای عشق پیش هر کسی نام و لقب داری بسی
* من دوش نام دیگرت کردم که درد بی‌دوا
شعر کامل
مولوی
* هر کجا ویران بود آن جا امید گنج هست
* گنج حق را می‌نجویی در دل ویران چرا
شعر کامل
مولوی
* به هیچ دور نخواهند یافت هشیارش
* چنین که حافظ ما مست باده ازل است
شعر کامل
حافظ