غزل شمارهٔ 149
1. ترا که گفت که بر برگ گل کلاله فکن
2. بنفشه تاب ده و بر رخ چو لاله فکن
3. به غمزه صید دل عاشقان کن و آنگه
4. بهانه بر نظر نرگس غزاله فکن
5. میار باده تلخم که عیش من تلخ است
6. ز لعل خویش می ناب در پیاله فکن
7. چو درد نامه عشاق خویشتن خوانی
8. کرشمه ای کن و چشمی برین رساله فکن
9. مقال ابن حسام آتشی دل آشوبست
10. ز دیده آب سرشکی بر بن مقاله فکن
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده