لینک اشتراک گذاری
کپی شد
ابن حسام خوسفی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : به امیدی که بگشاید ز لعل یار مشکل ها
غزل شمارهٔ 2 : ای سهی قامت گلبوی صنوبر بر ما
غزل شمارهٔ 3 : نقاب سنبل تر برشکن تجلّی را
غزل شمارهٔ 4 : مران به عنف خدا را ز آستانه مرا
غزل شمارهٔ 5 : ای کعبه ی جان خاک سر گوی تو ما را
غزل شمارهٔ 6 : ای به سر کوی تو مسکن و ماوی مرا
غزل شمارهٔ 7 : مهوَّسان ز پی خاطر مهوَّس ما
غزل شمارهٔ 8 : ای غافل از بلای دل مبتلای ما
غزل شمارهٔ 9 : ای کعبه تحقیق سر کوی تو ما را
غزل شمارهٔ 10 : ای غمزه تیز کرده به قصد هلاک ما
غزل شمارهٔ 11 : روی تو چشم خیره کند آفتاب را
غزل شمارهٔ 12 : نهان که می کند این درد آشکاره ما
غزل شمارهٔ 13 : نَسیِم الوَرد یَذکُرنِی حَبِیب ِ
غزل شمارهٔ 14 : ای ز خطَّت غالیه پر مشک ناب
غزل شمارهٔ 15 : پوشد ز زشک یلمق تو اطلس آفتاب
غزل شمارهٔ 16 : ای جمال تو مرا شمع شب افروز امشب
غزل شمارهٔ 17 : چو فیض ابر به نم لاله را کلاه بشست
غزل شمارهٔ 18 : خوشتر ز آستان تو ما را مقام نیست
غزل شمارهٔ 19 : حقّا که به حسن تو ملک نیست
غزل شمارهٔ 20 : حسنت که آفتاب تجلی از او گرفت
غزل شمارهٔ 21 : هر جفایی که ممکن است ازوست
غزل شمارهٔ 22 : سنبل تر دمید بر گل دوست
غزل شمارهٔ 23 : دلم فریفته آن شمایل عربیست
غزل شمارهٔ 24 : مرا درد تو دایم هم نشین است
غزل شمارهٔ 25 : ای خوش آن بلبل که گلزاریش هست
غزل شمارهٔ 26 : دلبری دارم که دل در بند زلف و خال اوست
غزل شمارهٔ 27 : بیا که بوی ریاحین دمید و گل بشکفت
غزل شمارهٔ 28 : صبا حکایت زلف مرا پریشان گفت
غزل شمارهٔ 29 : ای خوشا آن دم که بنشینیم رویاروی دوست
غزل شمارهٔ 30 : شرر آتش هجران تو در سینه ماست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مرا به گور سپاری مگو وداع وداع
* که گور پرده جمعیت جنان باشد
شعر کامل
مولوی
* دوای عشق گویند از سفر خیزد چه دانستم
* که در دل مهر آن مه خواهد افزون شد به هر منزل
شعر کامل
جامی
* شب فراق که داند که تا سحر چند است
* مگر کسی که به زندان عشق دربند است
شعر کامل
سعدی