لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اقبال لاهوریپیام مشرق
شمارهٔ 61-میارا بزم بر ساحل که آنجا : میارا بزم بر ساحل که آنجا
شمارهٔ 62-سراپا معنی سر بسته ام من : سراپا معنی سر بسته ام من
شمارهٔ 63-مگو از مدعای زندگانی : مگو از مدعای زندگانی
شمارهٔ 64-اگر کردی نگه بر پارهٔ سنگ : اگر کردی نگه بر پارهٔ سنگ
شمارهٔ 65-وفا ناآشنا بیگانه خو بود : وفا ناآشنا بیگانه خو بود
شمارهٔ 66-مپرس از عشق و از نیرنگی عشق : مپرس از عشق و از نیرنگی عشق
شمارهٔ 67-مشو ای غنچهٔ نورسته دلگیر : مشو ای غنچهٔ نورسته دلگیر
شمارهٔ 68-مرا روزی گل افسرده ئی گفت : مرا روزی گل افسرده ئی گفت
شمارهٔ 69-جهان ما که پایانی ندارد : جهان ما که پایانی ندارد
شمارهٔ 70-به مرغان چمن همداستانم : به مرغان چمن همداستانم
شمارهٔ 71-نماید آنچه هست این وادی گل : نماید آنچه هست این وادی گل
شمارهٔ 72-تو خورشیدی و من سیارهٔ تو : تو خورشیدی و من سیارهٔ تو
شمارهٔ 73-خیال او درون دیده خوشتر : خیال او درون دیده خوشتر
شمارهٔ 74-دماغم کافر زنار دار است : دماغم کافر زنار دار است
شمارهٔ 75-صنوبر بندهٔ آزادهٔ او : صنوبر بندهٔ آزادهٔ او
شمارهٔ 76-ز انجم تا به انجم صد جهان بود : ز انجم تا به انجم صد جهان بود
شمارهٔ 77-بپای خود مزن زنجیر تقدیر : بپای خود مزن زنجیر تقدیر
شمارهٔ 78-دل من در طلسم خود اسیر است : دل من در طلسم خود اسیر است
شمارهٔ 79-نوا در ساز جان از زخمهٔ تو : نوا در ساز جان از زخمهٔ تو
شمارهٔ 80-نفس آشفته موجی از یم اوست : نفس آشفته موجی از یم اوست
شمارهٔ 81-ترا درد یکی در سینه پیچید : ترا درد یکی در سینه پیچید
شمارهٔ 82-کرا جوئی چرا در پیچ و تابی : کرا جوئی چرا در پیچ و تابی
شمارهٔ 83-تو ای کودک منش خود را ادب کن : تو ای کودک منش خود را ادب کن
شمارهٔ 84-نه افغانیم و نی ترک و تتاریم : نه افغانیم و نی ترک و تتاریم
شمارهٔ 85-نهان در سینهٔ ما عالمی هست : نهان در سینهٔ ما عالمی هست
شمارهٔ 86-دل من ای دل من ایدل من : دل من ای دل من ایدل من
شمارهٔ 87-چه گویم نکتهٔ زشت و نکو چیست : چه گویم نکتهٔ زشت و نکو چیست
شمارهٔ 88-کسی کو درد پنهانی ندارد : کسی کو درد پنهانی ندارد
شمارهٔ 89-چه پرسی از کجایم چیستم من ؟ : چه پرسی از کجایم چیستم من؟
شمارهٔ 90-به چندین جلوه در زیر نقابی : به چندین جلوه در زیر نقابی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* همچون شقایقم دل خونین سیاه شد
* کان سرو نوبر آمده از بوستان برفت
شعر کامل
سعدی
* رهنوردانی که چون خورشید تنها می روند
* از زمین پست بر اوج ثریا می روند
شعر کامل
صائب تبریزی
* سعدیا عمر گران مایه به پایان آمد
* همچنان قصه سودای تو را پایان نیست
شعر کامل
سعدی