فیض کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 141

1. آن ملاحت که تو داری گهر حسن آنست

2. ببهایش نرسد هیچ متاع ار همه جانست

3. ما نداریم متاعی که بود در خور وصلت

4. تو گران قیمتی و هر چه ترا هست گرانست

5. با تو سودا نتوانیم مگر لطف کنی تو

6. کانچه ما رابه ازآن نه همه چیزت به از آنست

7. بوسهٔ گر برباید زلبت سوخته جانی

8. شود او زنده و جاوید و لب لعل همانست

9. سهل باشد ز تو سودی ببرد عاشق مسکین

10. کز عطای تو ترا هیچ نه نقصان نه زیانست

11. میزند بر لب من دست ادب قفل خموشی

12. ورنه بسیار سخن هست که محتاج بیانست

13. حرف سودا سخن سود و زیان هیچ مگو فیض

14. کاین سخن چون سر سودا زده گوید هذیانست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* عاشقان پیدا و دلبر ناپدید
* در همه عالم چنین عشقی که دید
شعر کامل
مولوی
* تابر آمد جامهای سرخ مل بر شاخ گل
* پنجه های دست مردم سر فرو کرد از چنار
شعر کامل
فرخی سیستانی
* میگساری که لب و چشم تو بیند، داند
* که چرا از نظرم شکر و بادام افتاد
شعر کامل
فروغی بسطامی