فروغی بسطامی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 295

1. خوش آن که باده بنوشد به روی چون ماهش

2. پس از پیاله ببوسد دهان دل خواهش

3. به چشم عشوه‌گرش یارب آفتی مرساد

4. که خوش دلم ز نظرهای گاه و بی گاهش

5. اسیر گشته دلم رد چه زنخدانی

6. که یوسف دل جمعی فتاده در چاهش

7. من از کدورت صاحب دلی خبردارم

8. که چرخ از آن سر کو می‌برد به اکراهش

9. نه حد آن که دهم بوسه بر کف پایش

10. نه جای آن که نشینم به خاک درگاهش

11. نه بخت آن که نشانم به صدر ایوانش

12. نه دست آن که زنم خیمه بر سر راهش

13. گذشت باد سحر بر کمند مشکینش

14. ولی ز حال اسیران نکرد آگاهش

15. برای عاشق بیچاره هیچ کار ندید

16. فغان شامگه و گریه سحرگاهش

17. کسی که دوش بدان در به خاکساری رفت

18. کنون بیا به تماشای حشمت و جاهش

19. کلاه سروقدان بس که سر بلندی کرد

20. به حکم شاه جهان کرده‌اند کوتاهش

21. شکوه کرسی افلاک شاه ناصردین

22. که خوانده خسرو سیارگان شهنشاهش

23. گرفت آتش عشق آن چنان فروغی را

24. که سوخت خانه عالم ز شعلهٔ آهش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* بهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه
* که از پای خمت روزی به حوض کوثر اندازیم
شعر کامل
حافظ
* گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم
* گفتا که شب رو است او از راه دیگر آید
شعر کامل
حافظ
* بر تن و جان ناکسان و کسان
* چرب و شیرین چو روغن بلسان
شعر کامل
سنایی