لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قاآنی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : صدشکر گو‌یم هر زمان هم‌ چنگ را هم‌ جام را
غزل شمارهٔ 2 : زین پس به کار ناید رطل و سبو مرا
غزل شمارهٔ 3 : کنون که برگ و نوا نیست باغ و بستان را
غزل شمارهٔ 4 : ضحاک ‌وار کشته بسی بی گناه را
غزل شمارهٔ 5 : حیران کند جمال تو ماه دو هفته را
غزل شمارهٔ 6 : چه شیرین گفت خسرو این عبارت
غزل شمارهٔ 7 : ز ما صد جان وز آن لب یک عبارت
غزل شمارهٔ 8 : دامن وصل تو گر افتد به دست
غزل شمارهٔ 9 : که بود آن ترک خون‌آشام سرمست
غزل شمارهٔ 10 : دل دیوانه که خود را به سر زلف تو بستست
غزل شمارهٔ 11 : قوت من باده قوتم یارست
غزل شمارهٔ 12 : دل هرجایی من آفت جانست و تنست
غزل شمارهٔ 13 : چه غم ز بی کلهی کآ‌سمان کلاه منست
غزل شمارهٔ 14 : اگر از خوردن می لعل لبت رنگینست
غزل شمارهٔ 15 : آن نه رویست که یک باغ‌ گل و نسرینست
غزل شمارهٔ 16 : زندهٔ جاوید کیست کشتهٔ شمشیر دوست
غزل شمارهٔ 17 : به چشم من همه آفاق پر کاهی نیست
غزل شمارهٔ 18 : یارکی مراست رند و بذله گو
غزل شمارهٔ 19 : دوش‌ رندی خلوتی‌ خوش خالی از اغیار داشت
غزل شمارهٔ 20 : سخن از بوسهٔ آن لعل لب نوش افتاد
غزل شمارهٔ 21 : دل شکسته من آهش ار اثر دارد
غزل شمارهٔ 22 : مرا شوخیست شیرین‌لب که ‌رنگ نیشکر دارد
غزل شمارهٔ 23 : غم عشق تو آ‌زادم ز غم‌های جهان دارد
غزل شمارهٔ 24 : دل تو خاره و جسمت حریر را ماند
غزل شمارهٔ 25 : رفتند دوستان و کم از بیش و کم نماند
غزل شمارهٔ 26 : نگار سرو قد من چو عزم باغ کند
غزل شمارهٔ 27 : لحن اسماعیل آشوبی که در دستان کند
غزل شمارهٔ 28 : ای رفیقان امشب اسماعیل غوغا می‌کند
غزل شمارهٔ 29 : طالع مسعود چیست طلعت محمود
غزل شمارهٔ 30 : شب دوشین‌ که مرا لب به لب نوشین بود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سعدی آسانست با هر کس گرفتن دوستی
* لیک چون پیوند شد خو باز کردن مشکلست
شعر کامل
سعدی
* چو برداشت پرده ز پیش آفتاب
* سپیده برآمد به پالود خواب
شعر کامل
فردوسی
* مخند ای نوجوان زنهار بر موی سفید ما
* که این برف پریشان سیر بر هر بام می بارد
شعر کامل
صائب تبریزی