لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قاآنی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : هر جا حکایت از صنمی دلربا رود
غزل شمارهٔ 32 : خلق را قصهٔ حسن پری از یاد رود
غزل شمارهٔ 33 : مست‌ و بیخود سروناز من به‌ صحرا می‌رود
غزل شمارهٔ 34 : دولت آنست که از در صنمی تازه درآید
غزل شمارهٔ 35 : ماه من از زلف چون گره بگشاید
غزل شمارهٔ 36 : چونست که اسماعیل هرگه به خروش آید
غزل شمارهٔ 37 : ای شیخ چه دل نهی به دستار
غزل شمارهٔ 38 : دلدار بود دین و دل و طاقت و قرار
غزل شمارهٔ 39 : واقفی ای پیک چون ز حال دل زار
غزل شمارهٔ 40 : هرکس به هوای جان گرفتار
غزل شمارهٔ 41 : ای حسن تو چون فتنهٔ چشم تو جهانگیر
غزل شمارهٔ 42 : ای زلف تو چون خاطر عشاق مشوش
غزل شمارهٔ 43 : پیر مغان جام میم داد دوش
غزل شمارهٔ 44 : لحن اسماعیل و رویش آفت چشمست و گوش
غزل شمارهٔ 45 : تا به شکار رفته‌ای گشته دلم شکار غم
غزل شمارهٔ 46 : نه تو دست عهد دادی که ز مهر سر نتابم
غزل شمارهٔ 47 : به جرم عشق تو گر می‌زنند بر دارم
غزل شمارهٔ 48 : دست در حلقهٔ آن طرهٔ پرچین دارم
غزل شمارهٔ 49 : بکش ار کشی به تیغم، بزن ار زنی به تبرم
غزل شمارهٔ 50 : ز بس که هجر تو لاغر میان بکاست تنم
غزل شمارهٔ 51 : دی من و محمود در وثاق نشستیم
غزل شمارهٔ 52 : بس رنج در آماجگه عشق تو بردیم
غزل شمارهٔ 53 : واجب نبود دل به بتی بیهده بستن
غزل شمارهٔ 54 : نکو نبود به یکبار ترک ما گفتن
غزل شمارهٔ 55 : آن سنگدل که شیشهٔ جانهاست جای او
غزل شمارهٔ 56 : ای آفتاب بندهٔ تابنده رای تو
غزل شمارهٔ 57 : قاصدی کو تا فرستم سوی تو
غزل شمارهٔ 58 : یارکی هست مرا به لطافت ملکو
غزل شمارهٔ 59 : دلم به‌ زلف تو عهدی که بسته بود شکستی
غزل شمارهٔ 60 : ای تیره زلف درهم ای نافهٔ تتاری

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از امروز کاری بفردا ممان
* که داند که فردا چه گردد زمان
شعر کامل
فردوسی
* دور کن بوی ریا از خود که تا آزاده‌وار
* مسجد و میخانه را محرم شوی چون بوریا
شعر کامل
سنایی
* عذرخواهی کندم بعد از قتل
* عذر بدتر ز گناهش نگرید
شعر کامل
محتشم کاشانی