لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 301 : هر لحظه دو چشمم آرزوی تو کنند
رباعی شمارهٔ 302 : آن قوم که با عشق نه از یک جایند
رباعی شمارهٔ 303 : ای آن که کنی سعی در اثبات وجود
رباعی شمارهٔ 304 : در معرفت آن که عشق بر عقل افزود
رباعی شمارهٔ 305 : گر معرفت الله نباشد مقصود
رباعی شمارهٔ 306 : کوچک خرد ار چه زود عاشق نشود
رباعی شمارهٔ 307 : خواهم عدمی که پیش از این داشت وجود
رباعی شمارهٔ 308 : آن را که دل از دو کون آزاد بود
رباعی شمارهٔ 309 : فرزانه به قید شهر و کو بند بود
رباعی شمارهٔ 310 : از نور رخت، سها چو خورشید بود
رباعی شمارهٔ 311 : دل را به دعای تو صد امید بود
رباعی شمارهٔ 312 : در عشق، کسی که نو گرفتار بود
رباعی شمارهٔ 313 : عاشق که مدام محو دلدار بود
رباعی شمارهٔ 314 : تا مهر توام به سینه مستور بود
رباعی شمارهٔ 315 : از سر خدا، نبی سرافراز بود
رباعی شمارهٔ 316 : از اهل کمال خامشی نغز بود
رباعی شمارهٔ 317 : هرچیز که آن وسیله کام بود
رباعی شمارهٔ 318 : شب از تو جدا، کار دلم شیون بود
رباعی شمارهٔ 319 : مردم که ز مردمی نشانش نبود
رباعی شمارهٔ 320 : آن کز طرف خدا موفق نبود
رباعی شمارهٔ 321 : ای بوده در آنچه بوده و هست و بوَد
رباعی شمارهٔ 322 : وردم همه وقت، ماجرای تو بود
رباعی شمارهٔ 323 : آن کش نظر بلند و برجسته بود
رباعی شمارهٔ 324 : در هند که موی سر پسندیده بود
رباعی شمارهٔ 325 : درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود
رباعی شمارهٔ 326 : گر بی تو مرا راه به جایی می‌بود
رباعی شمارهٔ 327 : صاحب‌نظری کز پی دیدار رود
رباعی شمارهٔ 328 : از گفته عقل، شورش من نرود
رباعی شمارهٔ 329 : خونم ز ره نظر به در چون نرود؟
رباعی شمارهٔ 330 : عاشق ز درت به هر هوایی نرود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ببین ای پند گو آه من و بر مجمع دیگر
* چراغ خویش روشن کن که اینجا باد می‌آید
شعر کامل
محتشم کاشانی
* مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش
* لیکنش مهر و وفا نیست خدایا بدهش
شعر کامل
حافظ
* دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد
* که در چمن همه گلبانگ عاشقانه توست
شعر کامل
حافظ