لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 211 : در زشت و نکو، زمانه دستی دارد
رباعی شمارهٔ 212 : با جوهر ذات، هرکه یاری دارد
رباعی شمارهٔ 213 : گشت چمن از گل، که فراغی دارد
رباعی شمارهٔ 214 : عاقل به درش ز دل سراغی دارد
رباعی شمارهٔ 215 : هر ذره به مهرت دل گرمی دارد
رباعی شمارهٔ 216 : کو عشق که عُجب خودپرستی ببرد؟
رباعی شمارهٔ 217 : قدسی که غم عشق تو بنیادش برد
رباعی شمارهٔ 218 : هر چیز که از کون و مکان می‌گذرد
رباعی شمارهٔ 219 : بد کرد زبانم و بد بی حد کرد
رباعی شمارهٔ 220 : جز شرع رسول هرکه راهی سر کرد
رباعی شمارهٔ 221 : گر از دل تو غمی تراوش می‌کرد
رباعی شمارهٔ 222 : غم‌دیده، فریب سور عالم نخورد
رباعی شمارهٔ 223 : هر صبح، فلک کم هر اختر گیرد
رباعی شمارهٔ 224 : هرکس که پی بخت سیاهش گیرد
رباعی شمارهٔ 225 : چون طبع خرد غباری از من گیرد
رباعی شمارهٔ 226 : جز مسکن خویش هر که جایی گیرد
رباعی شمارهٔ 227 : هرکس دل خود وقف محبت سازد
رباعی شمارهٔ 228 : دل پیش ز دردم از قرار اندازد
رباعی شمارهٔ 229 : چرخ آب همیشه زیر کاه اندازد
رباعی شمارهٔ 230 : گلگشت چمن با فقرا کی سازد؟
رباعی شمارهٔ 231 : گردون که بد و نیک رقم می‌سازد
رباعی شمارهٔ 232 : تنها نه دلم به دیده تر نازد
رباعی شمارهٔ 233 : ای غم، رگ ما نیشتری می‌ارزد
رباعی شمارهٔ 234 : در هر کاری مشقتی بوده و مزد
رباعی شمارهٔ 235 : دایم ز دلم نوای ماتم خیزد
رباعی شمارهٔ 236 : افتاده عشق، کی ز جا برخیزد
رباعی شمارهٔ 237 : از سینه مرا نفس دژم می‌خیزد
رباعی شمارهٔ 238 : واعظ، نفست ز می خمار انگیزد
رباعی شمارهٔ 239 : کو عشق که اهل درد را بشناسد؟
رباعی شمارهٔ 240 : کو مرد که هم نبرد را بشناسد؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کمال است در نفس انسان سخن
* تو خود را به گفتار ناقص مکن
شعر کامل
سعدی
* ای صبر پای دار که پیمان شکست یار
* کارم ز دست رفت و نیامد به دست یار
شعر کامل
سعدی
* من نه تنها خواهم این خوبان شهر آشوب را
* کیست در شهر آنکه خواهان نیست روی خوب را
شعر کامل
جامی