حافظ_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 112

1. آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

2. صبر و آرام تواند به من مسکین داد

3. وان که گیسوی تو را رسم تطاول آموخت

4. هم تواند کرمش داد من غمگین داد

5. من همان روز ز فرهاد طمع ببریدم

6. که عنان دل شیدا به لب شیرین داد

7. گنج زر گر نبود کنج قناعت باقیست

8. آن که آن داد به شاهان به گدایان این داد

9. خوش عروسیست جهان از ره صورت لیکن

10. هر که پیوست بدو عمر خودش کاوین داد

11. بعد از این دست من و دامن سرو و لب جوی

12. خاصه اکنون که صبا مژده فروردین داد

13. در کف غصه دوران دل حافظ خون شد

14. از فراق رخت ای خواجه قوام الدین داد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* بشنو این نی چون شکایت می‌کند
* از جداییها حکایت می‌کند
شعر کامل
مولوی
* چند چون طفل ز انگشت کسی شیر کشد؟
* ز استخوان چند کسی ناز طباشیر کشد؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* بجای سخن گر بتو جان فرستم
* چنان دان که زیره بکرمان فرستم
شعر کامل
سیف فرغانی