لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حافظ_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 291

1. ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش

2. بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

3. از بس که دست می‌گزم و آه می‌کشم

4. آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش

5. دوشم ز بلبلی چه خوش آمد که می‌سرود

6. گل گوش پهن کرده ز شاخ درخت خویش

7. کای دل تو شاد باش که آن یار تندخو

8. بسیار تندروی نشیند ز بخت خویش

9. خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد

10. بگذر ز عهد سست و سخن‌های سخت خویش

11. وقت است کز فراق تو وز سوز اندرون

12. آتش درافکنم به همه رخت و پخت خویش

13. ای حافظ ار مراد میسر شدی مدام

14. جمشید نیز دور نماندی ز تخت خویش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آفتاب از بیم آن کین جرم را نسبت بدوست
* همچو کلکت زرد شد بر گنبد نیلوفری
شعر کامل
انوری
* اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند
* درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد
شعر کامل
حافظ
* شمشاد خرامان کن و آهنگ گلستان کن
* تا سرو بیاموزد از قد تو دلجویی
شعر کامل
حافظ