لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حافظ_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 337

1. چرا نه در پی عزم دیار خود باشم

2. چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم

3. غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم

4. به شهر خود روم و شهریار خود باشم

5. ز محرمان سراپرده وصال شوم

6. ز بندگان خداوندگار خود باشم

7. چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی

8. که روز واقعه پیش نگار خود باشم

9. ز دست بخت گران خواب و کار بی‌سامان

10. گرم بود گله‌ای رازدار خود باشم

11. همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود

12. دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم

13. بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ

14. وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تا همی سرخ بود همچو گل سرخ عقیق
* تا همی زرد بودهمچو گل زرد زریر
شعر کامل
فرخی سیستانی
* من مرغکی پربسته‌ام زان در قفس بنشسته‌ام
* گر زان که بشکستی قفس بنمودمی پرواز را
شعر کامل
سعدی
* کاش کی می‌ریخت از بهر سرشک دیده‌ام
* دست معمار قضا طرح زمین تازه‌ای
شعر کامل
فروغی بسطامی