لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل های ناتمام
غزل های ناتمام شمارۀ 181 : آن کیست تا ز کار کسی عقده وا کند؟
غزل های ناتمام شمارۀ 182 : چهره نما که در چمن، شور هزار گل کند
غزل های ناتمام شمارۀ 183 : سپند آتش خویشم، کسی دوا چه کند؟
غزل های ناتمام شمارۀ 184 : اگر یادم، چمن پرورد آغوشش نخواهد شد
غزل های ناتمام شمارۀ 185 : به دنیا سر فرو ناوردنم بالین راحت شد
غزل های ناتمام شمارۀ 186 : نگاه خشم، چشم شوخ او را زیب دیگر شد
غزل های ناتمام شمارۀ 187 : تا زلف تو بر دوش و برم سایه فکن شد
غزل های ناتمام شمارۀ 188 : دیدۀ بخت سیاهم چو گران خواب شود
غزل های ناتمام شمارۀ 189 : مرا به خاک چو مژگان اشکبار شود
غزل های ناتمام شمارۀ 190 : همّت آن است که در پیش کرم، دون نشود
غزل های ناتمام شمارۀ 191 : تقليد من فزونی یاران نمی شود
غزل های ناتمام شمارۀ 192 : مباد، نفس زقید خرد گشاده شود
غزل های ناتمام شمارۀ 193 : هما که بال و پر خویش سایبان تو دارد
غزل های ناتمام شمارۀ 194 : کی ترک مکر و حیله به احباب می کند؟
غزل های ناتمام شمارۀ 195 : آن مشکبو غزال ز چشمم گذار کرد
غزل های ناتمام شمارۀ 196 : صحرانورد وحشتم، آن خطّ و خال کرد
غزل های ناتمام شمارۀ 197 : این عشق تازه دیده به اشکم دچار کرد
غزل های ناتمام شمارۀ 198 : پریشانی ز احسان، بحر بی پایان نمی بیند
غزل های ناتمام شمارۀ 199 : کسی درد سخن، تا دل نگردد خون چه می داند؟
غزل های ناتمام شمارۀ 200 : چون نقش آن خط و خال، لوح خیال گیرد
غزل های ناتمام شمارۀ 201 : دل از وحشت سرای عالم غدّار می گیرد
غزل های ناتمام شمارۀ 202 : از روی لاله رنگ تو خون جوش می زند
غزل های ناتمام شمارۀ 203 : این باخته نقشان که درین خانۀ تنگند
غزل های ناتمام شمارۀ 204 : یکایک از نظرم نور پیکران رفتند
غزل های ناتمام شمارۀ 205 : گر چه در بزم جهان، گردن میناست بلند
غزل های ناتمام شمارۀ 206 : شور مستی از دل دیوانۀ ما شد بلند
غزل های ناتمام شمارۀ 207 : تا حرفی از آن لعل می آلود برآمد
غزل های ناتمام شمارۀ 208 : از نالۀ من خامه خوش آهنگ برآمد
غزل های ناتمام شمارۀ 209 : سختی به ضعیفان جهان بی سبب آید
غزل های ناتمام شمارۀ 210 : صفای عارضش، رنگ از رخ مهتاب بزداید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* باغ عیشم که بصد گونه ریاحین خوش بود
* از گل و لاله تهی گشت و ز خاشاک پرست
شعر کامل
سیف فرغانی
* بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
* خورشید جان عاشقان در خلوت الله شد
شعر کامل
مولوی
* اشک اگر پای شفاعت نگذارد به میان
* که جدا می کند از هم دو صف مژگان را؟
شعر کامل
صائب تبریزی