لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل های ناتمام
غزل های ناتمام شمارۀ 151 : هر کس که نظر باز به آن زلف دو تا شد
غزل های ناتمام شمارۀ 152 : سخن چون می سرایم، کلک شکّربار می سوزد
غزل های ناتمام شمارۀ 153 : رنگت به خون لاله، قدح در خمار زد
غزل های ناتمام شمارۀ 154 : شراب لعلی آن نوش لب، به ما چه رسد؟
غزل های ناتمام شمارۀ 155 : بلاکش عاشقی کو با غم جانانه می سازد
غزل های ناتمام شمارۀ 156 : نقاب آنجا که از رخسارۀ جانانه برخیزد
غزل های ناتمام شمارۀ 157 : قاصد سخنی از لب یارم نرسانید
غزل های ناتمام شمارۀ 158 : آن قدر کرد تپیدن که به آرام رساند
غزل های ناتمام شمارۀ 159 : آتشی گرمتر از آتش محرومی نیست
غزل های ناتمام شمارۀ 160 : به دنیا قدر ارباب مذلّت بیش می باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 161 : در طمع، کام دل بی بصران می باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 162 : تذرو دل، اسیر سرو آزاد تو می باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 163 : خون من تیغ تو آندم که به خاک افشاند
غزل های ناتمام شمارۀ 164 : چرا با سردی دی بلبلان را کینه می باشد؟
غزل های ناتمام شمارۀ 165 : دلم در زلف او، از سینه نالان بیشتر باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 166 : نقش مراد دنیا، نقش بر آب باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 167 : سخنم چو هست، در دل نمک سراب باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 168 : پریشان سنبلش، دیباچۀ احوال من باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 169 : خیالت مونس جان اسیران در بدن باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 170 : با دل غم آن رشک پری، ساخته باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 171 : خوشا چشمی که محو لذّت نظّاره ای باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 172 : ز غیرت، آب گوهر نخل عزّت را به جو باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 173 : آب دیده ام خونین، آهم آتشین باشد
غزل های ناتمام شمارۀ 174 : لب گویای من چون شمع، مقراض سخنها شد
غزل های ناتمام شمارۀ 175 : نخل مرا شکوفۀ صبح امید شد
غزل های ناتمام شمارۀ 176 : ساقی مباد عیدی ماکوتهی شود
غزل های ناتمام شمارۀ 177 : پایان ناز او چو به بیگانگی کشید
غزل های ناتمام شمارۀ 178 : کی نشئۀ صهبا، دل غمناک گشاید؟
غزل های ناتمام شمارۀ 179 : آزاده، از حیات خود آزار می کشد
غزل های ناتمام شمارۀ 180 : جز آتش بهار هوا را که بشکند؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زان می که داد حسن و لطافت به ارغوان
* بیرون فکند لطف مزاج از رخش به خوی
شعر کامل
حافظ
* سطری از دفتر سرگشتگی مجنون است
* گردبادی که ازین دامن صحراست بلند
شعر کامل
صائب تبریزی
* گویند قرابه گر مسلمان نبود
* او را تو چه گویی که کدو می‌سازد
شعر کامل
خیام